ارزيابي تأثير آبياري با فاضلاب تصفيه‌شده بر اجزاي عملكرد و عملكرد ذرت (سينگل كراس ۷۰۴)

امروزه مديريت كارآمد و بهره‌گيري مطلوب از منابع نا‌‌متعارف آب در كشاورزي نقش مهمي را در كاهش مخاطرات زيست‌‌‌محيطي و منابع آب سطحي ايفا مي‌‌كند. در اين پژوهش، به‌منظور بررسي تأثير آبياري با فاضلاب تصفيه‌شده شهر ساري بر اجزاي عملكرد و عملكرد ذرت (سينگل كراس ۷۰۴)، آزمايشي در قالب فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي با تيمارهاي آزمايشي شامل؛ عامل منبع آب آبياري)پساب(S1) و آب چاه (S2))، عامل آبياري )روش زﻳﺮﺳﻄﺤﻲ (I1) وروش قطره‌اي نوار تيپ(I2)(، در سال زراعي ۱۳۹۸۱۳۹۹در شرايط لايسيمتري، در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري اجرا شد. بر پايه نتايج، تأثير منبع آب آبياري بر عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، وزن هزار دانه، تعداد دانه در رديف و شاخص برداشت گياه ذرت بسيار معني‌دار بود(۰۱/۰P≤). به‌طوريكه ميانگين صفات ذكر شده در آبياري با فاضلاب تصفيه شده نسبت به آب چاه به ترتيب با مقادير ۶۶/۹۱۸كيلوگرم بر هكتار، ۵۵/۱۳۱۹ كيلوگرم بر هكتار، ۱۳/۳۰۲ گرم، ۳۳/۴۴ و ۸۱ بالاتر بود. تأثير روش آبياري بر عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، عملكرد زيست توده و تعداد دانه در رديف گياه ذرت بسيار معني‌دار بود (۰۱/۰P≤). بر پايه يافته‌ها، روش آبياري زير سطحي نسبت به روش قطره‌اي نوار تيپ نتايج مطلوب‌تري را نشان داد. آبياريبا فاضلاب مقدار عناصر مغذي بيشتري بويژه نيتروژن را در مقايسه با آب چاه در اختيار گياه قرار مي‌دهد، كه بدين ترتيب افزايش رشد اندام‌هاي گياهي را درپي خواهد داشت. بنابراين با افزايش ميزان بهره‌وري سيستم فتوسنتزي گياه، عملكرد محصول نيز افزايش مي‌يابد. بر اساس نتايج و با توجه به محدوديت منابع آب، استفاده از پساب تصفيه شده شهري به روش آبياري زيرسطحي توصيه مي‌شود.