اثر تنش كم آبياري و تراكم گياه بر فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيدان، اسموليت‌هاي ‏سازگار، محتوي نسبي آب و عملكرد ذرت بچه (رقم پشن)‏

به منظور مطالعه اثر تنش كم آبياري و تراكم گياه بر فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدان، اسموليت‌هاي سازگار، محتوي نسبي آب و عملكرد ‏ذرت بچه (رقم پشن) آزمايشي در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با آرايش اسپليت پلات در مزرعه آموزشي پژوهشي دانشگاه آزاد ‏اسلامي مشهد با مختصات جغرافيايي (طول جغرافيايي 5، ’8، °59 و عرض جغرافيايي 16، ’34، °36) در سال زراعي 981397 انجام ‏شد. كم آبياري در سه سطح (0 (عدم كم آبياري) و كم آبياري 20 و 40 درصد كمتر از نياز آبياري گياه) به عنوان عامل اصلي و سه ‏تراكم گياه (100، 150 و 200 هزار گياه در هكتار) به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اثر كم ‏آبياري بر تمام متغيرها، اثر تراكم گياه بر محتوي نسبي آب، عملكرد بلال با پوشش، عملكرد بلال بدون پوشش و عملكرد بلال بدون ‏پوشش استاندارد و اثر متقابل بر تمام متغيرها (جز محتوي نسبي آب و فعاليت سوپر اكسيد ديسموتاز) معني‌دار بود. نتايج نشان داد با ‏افزايش كم آبياري (افزايش تنش) و افزايش تراكم گياه محتوي نسبي آب كاهش يافت. همچنين افزايش كم آبياري موجب افزايش ‏فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز شد. مقايسه ميانگين صفات تحت تاثير اثر متقابل دو عامل نشان داد كه با افزايش كم آبياري و تراكم ‏گياه محتوي پرولين، كربوهيدارت‌هاي محلول و فعاليت آنزيم‌هاي كاتالاز و پراكسيداز به دليل افزايش تنش خشكي و رقابت درون گونه‌اي ‏افزايش يافت. كم آبياري موجب كاهش عملكرد بلال با پوشش، بدون پوشش و بدون پوشش استاندارد شد. اما در همه سطوح كم آبياري ‏با افزايش تراكم گياه، عملكرد بلال افزايش يافت. به طور كلي نتايج حاصل نشان داد تنش خشكي سبب افزايش محتوي اسموليت‌هاي ‏سازگار و فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيدان در رقم مورد آزمايش شد اما اين افزايش جهت كاهش اثرات تنش بر عملكرد كافي نبود. ‏