واكنش گياه جو ديم به مقدار شوري آب در آبياري تكميلي بهاره

انجام آبياري تكميلي در زراعت ديم، باعث افزايش عملكرد محصول و استفاده بهتر از منابع آبي مي‌شود. در اين پژوهش، اثر استفاده از آب‌هاي نامتعارف شور در آبياري تكميلي جو ديم بررسي شد. يك تيمار كشت ديم (D) و چهار سطح شوري آب با هدايت ‌الكتريكي برابر با (S0)0.5، (S1)6.7، (S2)8.7 و (S3)12دسي‌زيمنس بر متر در نظر گرفته شد. در زمان پُر شدن دانه‌هاي جو، يك نوبت آبياري بهاره براساس كمبود رطوبت خاك انجام شد. مقادير عملكرد محصول در تيمارهاي كشت ديم، S0، S1، S2 و S3 به‌ترتيب برابر با 4005.8، 6449.08، 4918.32، 4260.08 و 3063.72 كيلوگرم بر هكتار (عملكرد زيست‌توده)، 1973.18، 3174.16، 2438.48، 2112 و 1651.32 كيلوگرم بر هكتار (عملكرد كاه) و 2032.62، 3274.92، 2479.84، 2148.08 و 1412.4 كيلوگرم بر هكتار (عملكرد دانه) اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد به‌ازاي هر يك ‌دسي‌زيمنس بر متر افزايش شوري آب در آبياري تكميلي، عملكرد نسبي (نسبت به ديم) زيست‌توده، كاه و دانه جو به‌ترتيب 7.2، 6.7 و 7.7 درصد كاهش يافت. از اين‌رو اِعمال آبياري تكميلي جو تا سطح شوري S2، نسبت به شرايط كشت ديم قابل توصيه بود. هم‌چنين مقدار بهره‌وري آب در تيمارهاي كشت ديم، S0، S1، S2 و S3 به‌ترتيب برابر با 1.941، 2.618، 2، 1.73 و 1.243 كيلوگرم بر متر مكعب محاسبه شد. به‌طور معمول بهره‌وري آب در زراعت ديم، بيش‌تر از كشت آبي محصول است. اما نتايج اين پژوهش نشان داد كه در انجام آبياري تكميلي جو تا سطح شوري S1، مقدار بهره‌وري آب حتي بيش‌تر از شرايط كشت ديم خواهد بود. بنابراين علاوه بر آب باكيفيت، استفاده از آب شور (در سطح تحمل گياه) براي آبياري تكميلي جو، باعث افزايش عملكرد، امنيت غذايي و مديريت بهينه منابع آبي مي‌شود.