تأثير دو نوع مديريت آبياري بر شاخص‌هاي رشد ذرت علوفه‌اي در اقليم خشك و نيمه‌خشك

كمبود آب يكي از مشكلات اصلي براي توليد گياهان زراعي در اقليم‌هاي خشك نيمه‌خشك ايران است. در اين تحقيق به‌منظور بررسي تأثير دو نوع مديريت آبياري بر عملكرد و شاخص‌هاي رشد ذرت علوفه‌اي در اقليم خشكنيمه‌خشك آزمايشي در قالب كرت‌هاي نواري خرد شده بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. فاكتور اصلي شامل چهار سطح آبياري تامين 120، 100، 80 و 60 درصد (به ترتيب 2I، 1I، 3I و 4I) نياز آبي ذرت و فاكتور فرعي شامل دو مديريت آبياري پالسي(P) و پيوسته (C) بودند. نتايج آزمايش نشان داد اعمال مديريت پالسي موجب افزايش شاخص سطح برگ، سرعت رشد نسبي، سرعت رشد گياه و سرعت جذب خالص در تيمارهاي 2I، 1I و 3I در مرحله‌ي ابريشم‌دهي شد، درصورتي‌كه در تيمار 4I به‌دليل افزايش شدت تنش آبي، باعث كاهش شاخص‌هاي رشد گرديد. بيشترين عملكرد تازه و بيولوژيك گياه در تيمار PI2 اتفاق افتاد كه نسبت به تيمار CI1 حدود 29 درصد افزايش داشت. در صورتي كه با مشكل كمبود آب در منطقه مواجه باشيم مي‌توان با مصرف20 درصد آب كمتر و اعمال مديريت پالسي ضمن صرفه‌جويي در مصرف آب عملكردي مشابه با تيمار آبيار كامل با مديريت پيوسته به‌دست آورد.