مطالعه تجربي تاثير هيدروديناميكي تغيير زاويه پاشنه به كمك ودج در شناور تندرو تك بدنه

شناور تندرو از جمله سازه‌‌هاي دريايي است كه داراي طراحي پيچيده مي‌باشد. پايداري و سرعت دو فاكتور مهم در ساخت شناور تندرو است. جذابيت و پيچيدگي اين نوع شناور باعث شده است، محققين بسياري در اين زمينه فعاليت كنند. در اين مقاله به بررسي تجربي تاثير ودج بر روي پايداري و مقاومت شناور تندرو تك بدنه پرداخته شده است. شناور مورد بررسي داراي ددرايز ثابت بوده و نسبت صول به عرض آن 4.8 مي‌باشد. تست‌ها در اعداد فرود عرضي 0.1 الي 4.26 در آزمايشگاه ملي دريايي خليج فارس انجام شده است. پارامترهاي اندازه‌گيري به ترتيب تريم، رايزآپ، مقاومت، طول خيس چاين و كيل مي‌باشد. شناور در سرعت 8 متر بر ثانيه ناپايدار مي‌شود. براي پايدار شدن شناور از يك ودج استفاده مي‌شود كه داراي ارتفاع 5 و طول 92 مليمتر مي باشد. مقاومت شناور در اين حالت كمتر مي‌شود و پروپويزينگ شناور از بين مي‌رود.ي ي ي ي ي ي