تأثير تمرينات فرانكل بر راه رفتن، ثبات وضعيت و تعادل زنان سالمند داراي كيفوز

زمينه و هدف: با افزايش سن، تعادل و راه رفتن و همچنين ثبات وضعيت به طور طبيعي تغيير مي‫كند. اين پژوهش با هدف تأثير تمرينات فرانكل بر راه رفتن، ثبات وضعيت و تعادل زنان سالمند داراي كيفوز انجام شد. روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي قبل و بعد، 30 زن مبتلا به كيفوز مراجعه كننده به مركز تحقيقات سالمندان استان كرمانشاه به روش نمونه گيري در دسترس شركت كردند و به شيوه تصادفي به دو گروه تمرينات فرانكل (15 نفر) و گروه شاهد (15 نفر) تقسيم شدند. گروه تمرينات فرانكل به مدت 5 هفته (3 جلسه در هفته و هر جلسه يك ساعت)، در برنامه تمرينات شركت كردند، اما گروه كنترل در هيچ برنامه تمريني شركت نكردند. راه رفتن، تعادل و ثبات وضعيت آزمودني‫ها قبل و پس از انجام تمرينات منتخب مورد ارزيابي قرار گرفت. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون هاي آناليز كواريانس و تي زوجي) و نرم افزار SPSS25 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در گروه تجربي، تفاوت معناداري در امتيازات مربوط به پارامترهاي سينماتيك، آزمون چرخش 180 درجه (تعداد گام) و آزمون مقياس تعادلي برگ بين پيش آزمون و پس آزمون، وجود داشت (05.0 p)، در حالي كه در گروه كنترل اين تفاوت معني دار نبود. نتيجه گيري: به نظر مي‫رسد كه تمرينات فرانكل در بهبود راه رفتن، ثبات وضعيت و تعادل سالمندان داراي كيفوز، موثر بوده است. از اين رو احتمالاً تجويز با احتياط تمرينات فرانكل در اين افراد مي‫تواند سودمند باشد.