مقايسه اثربخشي مداخلات معنوي اسلامي و رويكرد شناختي رفتاري بر افزايش رضايت زناشويي در زوجين اصفهاني

زمينه و هدف: مهمترين پايه هاي تحكيم خانواده و همچنين خوشبختي زوجين در چهارچوب زندگي مشترك، رضايت زناشويي است. با توجه به اهميت رضايت زناشويي در امنيت خانه و جامعه؛ اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي مداخلات معنوي اسلامي و رويكرد شناختي رفتاري بر افزايش رضايت زناشويي در زوجين شهر اصفهان انجام شد. روش كار: اين مطالعه با روش نيمه تجربي پيش آزمون پس آزمون و با گروه كنترل انجام گرفت. از بين زوج هاي شهر اصفهان كه 5 تا 20 سال از زندگي مشترك آن ها گذشته بود، تعداد 45 زوج به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و با روش تصادفي در يكي از سه گروه (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) قرار گرفتند. روش‫هاي درماني مورد استفاده شامل درمان شناختي رفتاري بر اساس ديدگاه فري و روان درماني معنوي مذهبي مبتني بر الگوي ريچاردز و برگين (2004) با تأكيد بر آموزه هاي دين اسلام بودند كه هر كدام طي 12 جلسه اجرا شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (1998)، استفاده شد. داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره و نرم افزار SPSS25 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمره رضايت زناشويي در گروه مداخله معنوي اسلامي معنادار و بيشتر از مداخله شناختي رفتاري بود (0/05 gt;p). ميانگين نمره رضايت زناشويي در گروه مداخله شناختي رفتاري معنادار و كمتر از مداخله معنوي اسلامي بود (0/05 gt;p). مداخله شناختي رفتاري در مقايسه با مداخله معنوي اسلامي بر مديريت مالي تاثير معناداري نداشت. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه هر دو گروه در مقايسه با گروه كنترل رضايت زناشويي بيشتري داشتند، اگرچه در مقايسه دو گروه آزمايش، نقش مداخله معنوي اسلامي در رضايت زناشويي زوجين نسبت به مداخله شناختي رفتاري بيشتر بود. پيشنهاد مي‫شود به منظور پيشگيري از عدم رضايت زناشويي و آسيب‫ هاي حل نشده زوجين، مداخله هاي معنوي اسلامي و شناختي رفتاري با توجه به موقعيت هاي موجود، مورد توجه و استفاده زوجين قرار گيرد.