وضعيت سلامت عمومي و سلامت روان پرستاران بيمارستان‫هاي شهرستان لارستان در سال 1399

زمينه و هدف: سلامت روان از مهم ترين مباحث حوزه بهداشت و سلامت است كه در پرستاران به دليل ماهيت شغلي آنها در حفظ سلامت بيماران از اهميت ويژه اي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعيين وضعيت سلامت عمومي و سلامت روان پرستاران بيمارستان‫هاي شهرستان لارستان بود. روش كار: اين مطالعه مقطعي به صورت توصيفي تحليلي و به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي روي 150 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان‫هاي شهرستان لارستان در سال 1399 انجام شد. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه خود ساخته اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه استاندارد سلامت عمومي (GHQ28) و همچنين پرسشنامه استاندارد سلامت روان (SCL90R) بود. به منظور تحليل داده ها از شاخص‫هاي مركزي و پراكندگي و آزمون‫هاي آماري تي مستقل، تحليل واريانس يك طرفه و ضريب همبستگي پيرسون با كمك نرم افزار آماري SPSS22 استفاده شد. يافته ها: ميانگين سني پرستاران مورد مطالعه برابر با 7/9 ±32/7 سال بود. يافته هاي مطالعه، ميانگين نمرات سلامت عمومي و سلامت روان پرستاران مورد بررسي را به ترتيب برابر با 13/2 ±60/96 و 49/5 ±180/2 نشان داد. پرستاران بخش‫هاي مراقبت ويژه و داخلي داراي بدترين وضعيت سلامت عمومي و سلامت روان بودند. بدترين نمره مولفه سلامت روان پرستاران مربوط به حيطه هاي شكايات جسماني و وسواس رفتاري بود. در بررسي شيوع علائم اختلال در سلامت روان پرستاران، مولفه هاي شكايت جسماني (74/7%)، رفتار پارانوئيدي (61/3%)، اضطراب (59/3%) و افسردگي (55/3%) از بيشترين امتياز برخوردار بودند. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه سلامت عمومي و سلامت روان پرستاران در وضعيت نامطلوبي قرار دارد. لذا به منظور ارتقا سطح سلامت شغلي پرستاران و ارائه خدمات بهداشتي درماني مطلوب در بيمارستان ها، نياز به توجه مضاعف به سلامت عمومي و سلامت روان پرستاران مي باشد.