ارتباط خشونت افقي در پرستاران و ميزان سوءرفتار آنها با فرزندان

زمينه و هدف: خشونت افقي در ﺳﺮاﺳـﺮ جهان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻋﺎﻣﻞ آﺳﻴﺐ رﺳﺎن ﺷﻐﻠﻲ پرستاران شناخته مي‫شود كه عواقب ناخوشايند بسياري بر آنان دارد. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط خشونت افقي در پرستاران و ميزان سوءرفتار آنها با فرزندانشان صورت گرفت. روش كار: اين مطالعه يك پژوهش همبستگي است. تعداد 230 نفر از پرستاران متأهل و داراي فرزند كمتر از 18 سال شاغل در بيمارستان هاي تامين اجتماعي اصفهان به روش سهميه اي مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد خشونت افقي دومونت (2012) و مقياس تاكتيك هاي تعارض والد فرزند (1995) جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل دادهها با آزمون‫هاي آمار توصيفي (فراواني و درصد، ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (همبستگي پيرسون، تي مستقل، تحليل واريانس يك طرفه) با نرم افزار SPSS25 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات خشونت افقي و سوء رفتار نسبت به فرزندان در بين پرستاران مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط بود. همچنين بين خشونت افقي پرستاران و سوء رفتار پرستاران نسبت به فرزندان آنها ارتباط مثبت و معني‫داري مشاهده شد (257/ 0=r و 0/001 p). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش، بروز خشونت‫هاي افقي پرستاران در محيط كاري حرفه اي پرستاران ﻣﻰ‫ﺗﻮاﻧﺪ زﻣﻴﻨـﻪ ﺳـﺎز ﺑـﺮوز ﺳﻮء رﻓﺘﺎر از ﺳﻮي پرستاران نسبت به كودكانشان ﺑﺎﺷﺪ. بنابراين توجه بيشتر به خشونت افقي و برگزاري گارگاه هاي آگاه سازي و آموزش عوارض خشونت افقي در پرستاران مي‫تواند در كاهش عوارض چندجانبه اين پديده از جمله سوء رفتار (غفلت) عليه فرزندان مفيد باشد.