بررسي ارتباط انگيزه مشاركت ورزشي با سطح سلامت عمومي و كيفيت زندگي سالمندان غيرفعال

زمينه و هدف: سالمندي حاصل فرسايش تدريجي ارگان‫هاي حياتي است و در تمام جوامع به عنوان يك مسئله مهم مطرح است. كم تحركي سالمندان، مشكلات دوران سالمندي را مضاعف كرده و بر كيفيت زندگي آنان تاثير دارد. اين تحقيق با هدف تعيين ارتباط انگيزه مشاركت ورزشي با سطح سلامت عمومي و كيفيت زندگي سالمندان غيرفعال انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي همبستگي روي 200 نفر از سالمندان غيرفعال مركز سالمندان شهرستان لاهيجان در سال 1400 انجام شد. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافيك و پرسشنامه هاي مشاركت ورزشي سالمندان (PMQOA)، سلامت عمومي گلدبرگ (GQH28) و كيفيت زندگي ليپاد بود. داده هـــا با اســـتفاده از آزمون هاي KS، همبستگي پيرسون، دوربين واتســـون و رگرســـيون چندمتغيره در نرم افزار SPSS23 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: براساس نتايج مطالعه، 71 درصد از سالمندان غيرفعال به لحاظ وضعيت اقتصادي اجتماعي در سطح متوسط قرار داشتند. بين انگيزه مشاركت ورزشي سالمندان با سلامت عمومي (48=r) و كيفيت زندگي (42=r) آنها، رابطه معني‫دار و مثبتي مشاهده شد (0/01˂p). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه مشاركت سالمندان در فعاليت هاي ورزشي موجب ارتقاي سطح سلامت عمومي و كيفيت زندگي آن ها مي شود. لذا سالمندان مي توانند به منظور ارتقاي سلامت عمومي و سطح كيفيت زندگي خود، فعاليت‫هاي بدني و ورزشي منظم را در برنامه خود قرار دهند. با توجه به اين مسئله، نياز به برنامه ريزي و مداخلات اثربخش در زمينه ورزش و فعاليت بدني براي سالمندان احساس مي‫شود.