امكان استفاده از ژن NKX2-1 به عنوان نشانگر تمايز يافتگي كارسينوم پاپيلاري تيروئيد

زمينه و هدف: نئوپلاسم تيروئيد، سرطان‌ رايج سيستم درون‌ريز است و شناخت رفتارشناسي آن مي‌تواند در نحوه درمان موثر باشد. از طرفي تكنيك FNA، از دقت كافي برخوردار نيست و بنابراين يافتن ماركري زيستي مختص نئوپلاسم تيروئيد، بسيار مورد توجه است. اين مطالعه به منظور امكان استفاده از ژن NKX21 به عنوان نشانگر تمايز يافتگي كارسينوم پاپيلاري تيروئيد انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه مورد شاهدي از مراجعين به بيمارستان‌هاي الزهراء و سينا شهر اصفهان براي تيروئيدكتومي، تعداد 17 نمونه بافت تازه كارسينوم پاپيلاري تيروئيد (Papillary Thyroid Carcinoma: PTC) و 20 نمونه بافت سالم مجاور تومور طي مدت 8 ماه جمع‌آوري شد. استخراج RNA و به دنبال آن ساخت cDNA انجام شد. بيان ژن NKX21 به كمك پرايمرهاي اختصاصي (تقاطع اگزون و گسترش اينترون) و به روش RTqPCR انجام شد. يافته‌ها: ارزيابي كيفيت و كميت RNA هاي استخراج شده، دست نخورده بودن آنها و مناسب بودن براي ساخت cDNA را نشان داد. بررسي منحني ذوب، نشان دهنده تكثير اختصاصي ژن NKX21 بود. تفاوت بيان mRNA ژن NKX21 بين بافت PTC و و بافت سالم مجاور 0.947 و از نظر آماري غيرمعني‌دار بود. نتيجه‌گيري: عدم تفاوت بيان ژن NKX21 بين بافت سالم مجاور تومور و بافت تومور PTC نشان مي‌دهد كه تومورهاي PTC از نوع تمايزيافته هستند.