مصرف «هنر» در عصر شبكه‌هاي اجتماعي

با ظهور رسانه‌هاي جديد، مصرف نه‌تنها در جهت تأمين‌ نياز، استفاده و استعمال، بلكه به‌عنوان پديده‌اي معرفت‌شناختي اهميت يافت. در دوران معاصر و پس از ظهور رسانه‌ها و آشكارگي تفاوت طبقات و اطلاع از زيست ديگري، مصرف به‌عنوان پديده‌اي نشانه‌شناختي در جهت تأمين نياز هويتي ـ‌ معرفتي افراد نقش ايفا كرد. در عصر شبكه‌هاي اجتماعي، اين نقش‌آفريني با مصرفِ محتواي برساخت‌شده توسط ديگري، عميق‌تر شد و رابطۀ اپيستمولوژيك‌سوبژه و ابژه، به دليل يكپارچگي فاعل شناسا و متعلق شناخت بر هم خورد. در اين سير، هر امري در جهان مجازي، تغيير ماهيت داد و مصرفي شد. مصرفي‌شدن امور، يعني دورريزشدن، منقضي‌شدن و از بين‌رفتن آن‌ها. پرسش اينجاست كه وضعيت هنر در اين دوران چگونه است؟ با نگاهي مبنايي به آراء هايدگر و سپس به آثار متقدم ژان بودريار نظير جامعۀ مصرفي و پل‌زدن آن با آثار متأخر وي نظير هوش شر: معاهدۀ شفافيت و نظرافكندن به آراء متفكران عصر شبكه‌هاي اجتماعي مي‌توان چنين گفت كه هنر نيز مانند تمام امور ديگر، به يك پديدۀ مصرفيِ صرف در شبكه‌هاي اجتماعي بدل‌شده و رابطۀ خود را با حقيقت و واقعيت از دست داده است. حيرت‌آور اينكه در اين دوره و به نحو عميقي، در اين زمينه تحقيقات دچار اختلال شده، چراكه پژوهش، خود به‌مثابه عنصر مصرفي و كاركردي بدل شده است.