جامعه شناسي ژانر فيلم هاي دفاع مقدس در سينماي ايران(1360-1400)

اين پژوهش درصدد بررسي سينماي دفاع مقدس در طول چهار دهه بعد از انقلاب اسلامي(13601400) است. . چارچوب نظري اين پژوهش بر دو نظريه مكمل – بازتاب و شكل دهي ، استوار است.كه طبق آن هنر، بازتابي از شرايط اجتماعي است و در عين حال براي شكل دهي به افكار عمومي جامعه ، از آن بهره برده ميشود. در اين پژوهش از روش تحليل محتواي كيفي براي درك عميق تر ساختار و كار كرد آثار سينمايي دفاع مقدس استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان ميدهد كه به لحاظ آسيب شناختي، سينماي دفاع مقدس در طول چهل سال بعد از انقلاب اسلامي دچار بي مهري از سوي دولت ها، مسولين و نهاد هاي ذيربط واقع شده است. همچنين يافته ها نشان ميدهد كه اغلب فيلم هاي اين ژانر ، به رغم دسته بندي هاي متفاوت ، چه در دسته منتقد جنگ و چه در گروه جنگي ، به دليل حساسيت هاي ويژه اين ژانر ، سعي در تبليغ دفاع مقدس دارند. اگر چه در طي چهار دهه گذشته فراز و نشيب هايي در كمييت و كيفيت فيلم ها بوجود آمده است ، اما بازتاب وقايع دفاع مقدس كمتر مورد بررسي قرار گرفته و بيشتر فيلم ها سعي در شكل دهي به افكار عمومي داشته اند كه البته در دراز مدت موفق نبوده اند. همچنين اين پژوهش نشان ميدهد ، در دولت ها و معاونت هاي سينمايي بعد از انقلاب كه به مقوله سينما ي دفاع مقدس توجه كرده اند ، پيشرفت هايي را شاهد بوده است.