فراتحليل كيفي مشكلات ادراكي-حركتي افراد داراي اختلال بينايي

مقدمه: فعاليت‌هاي ادراكي حركتي باعث بهبود مهارت‌هاي حركتي و يادگيري مي‌شود. اين مهارت‌ها در دريافت، تفسير و واكنش به تحريكات حسي نقش مؤثري دارند. پژوهش حاضر با هدف شناسايي و تعيين بيشترين مشكلات ادراكي حركتي افراد داراي اختلال بينايي انجام گرفت. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع كيفي و به روش سنتزپژوهي بود. از اين‌رو واحد تحليل، شامل كليه پژوهش‌هاي علمي مرتبط بود كه با توجه به جست‌وجوي منظم در پايگاه‌هاي اطلاعاتي داخلي و خارجي بر اساس معيار ورود تعداد 1052 پژوهش علمي شناسايي و در نهايت بر اساس معيارهاي خروج تعداد 71 پژوهش جهت بررسي و تحليل نهايي انتخاب شدند. براي فراهم كردن اطلاعات مورد نياز، از فرم كاربرگ طراحي ‌شده توسط محقق استفاده گرديد و براي اطمينان از نحوه كدگذاري ها از دو نفر ارزياب جهت كدگذاري مجدد يافته ها استفاده شد. جهت تحليل يافته ها از الگوي شش مرحله اي سنتزپژوهي روبرتس با استفاده از روش‌هاي كدگذاري باز و محوري استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از بررسي و تحليل مطالعات و پژوهش ‌هاي انجام‌شده منجر به شناسايي 41 مقوله شد كه در نهايت به 14 كد مفاهيم جايگزين شده تبديل شد. بيشترين مشكلات ادراكيحركتي نابينايان جهت‌يابي، هماهنگي عملكرد حركتي و اختلال در سيستم تعادل بود. نتيجه گيري: موفقيت در اجراي برنامه هاي آموزشي و اثربخشي آن بر روي نابينايان مستلزم فراهم سازي راه كارهايي متناسب با مهم ترين مشكلات آنها به ترتيب اولويت است. پيشنهاد مي شود فراهم سازي زيرساخت هاي مناسب، آمادگي كافي در سطوح دانش، مهارت و نگرش در ميان اساتيد و دانشجويان، و طراحي مناسب برنامه هاي آموزشي نابينايان، با الويت مشكلات جهت يابي، هماهنگي حركتي و تعادل آن ها صورت گيرد.