تدوين مدل علي رضايت از زندگي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بر اساس تنهايي: نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك ‌شده

مقدمه: نشانگان اختلال استرس پس از سانحه در جانبازان، با سطح پايين رضايت از زندگي همراه است.هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل علي رضايت از زندگي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بر اساس تنهايي با نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك ‌شده انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع مدل معادلات ساختاري مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش را كليه جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بستري شده در بيمارستان روان پزشكي ايثار اردبيل در سال 1399 تشكيل داد. تعداد 200 نفر جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، به روش در دسترس انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس رضايت از زندگي داينر و همكاران، مقياس تنهايي راسل و همكاران و مقياس حمايت اجتماعي چندبعدي زيمت و همكاران استفاده شد. سپس داده‌ها با استفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري (SEM) به وسيله نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 23 و Lisrel نسخه 8/8 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: بر اساس نتايج به دست آمده مدل‌ علّي رابطه بين تنهايي، حمايت اجتماعي ادراك ‌شده و رضايت زندگي در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بر اساس شاخص‌هاي مختلف برازش تأييد ‌شد. تنهايي و حمايت اجتماعي ادراك ‌شده بر رضايت از زندگي جانبازان مبتلا به اختلال استرس از سانحه اثر مستقيم دارند؛ همچنين تنهايي از طريق حمايت اجتماعي ادراك شده بر رضايت از زندگي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه تأثير غيرمستقيم دارد (0/05‌ P).بحث و نتيجه‌گيري: حمايت اجتماعي نقش مهمي در ميزان رضايت از زندگي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ايفا مي‌كنند و توجه به اين دو مؤلفه به وسيله درمان‌هاي روان‌شناختي، مي‌تواند در بهبود رضايت از زندگي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مؤثر باشد.