حمايت سازماني و تمايل به فرزند آوري زنان شاغل

پديده اشتغال و كار زنان از ابتداي زندگي اجتماعي بشر وجود داشته، ولي در فراز و نشيبهايي قـرار گرفتـه است. در جوامع امروزي زنان همپاي مـردان در جامعـه كار مي كنند و از جايگاه اجتماعي برخوردارند. تغيير و تحولات در ساختار خانواده، افزايش سطح تحصيلات، شهرنشيني، مشاركت زنان در بازار كار را مي‌توان در انطباق فرايند انتقال جمعيت دوم در ايران خصوصاً كلان شهري مانند شهر تهران با تاثيرپذيري در بسياري از مولفه‌هاي جمعيتي از جمله فرزندآوري به وضوح مشاهده‌كرد. پژوهش حاضر به شيوه پيمايشي و با هدف شناسايي تاثير حمايت سازماني بر فرزندآوري زنان شاغل شهر تهران انجام گرديده‌است. داده ها با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق ساخته و 1065 نمونه به روش نمونه‌گيري تصادفي مورد تحليل قرار گرفته است. نتايج حاصل ازتحليل رگرسيون نشان مي‌دهد حدود 15/7درصد از تغييرات متغير تمايل به فرزندآوري توسط متغيرهايي چون تحصيلات، سن، تعداد فرزندان ايده‌ال، حمايت سازماني، درآمد تبيين شده است. همچنين نتايج نشان داد تحصيلات رابطه معكوسي باتمايل به فرزندآوري دارند و به لحاظ سازماني هرچه حمايت سازماني بيشتر باشد، تمايل به فرزندآوري زنان شاغل بيشتر خواهدشد، بنابراين پيشنهاد مي‌شود مسوولان و مديران سازمان از انعطاف‌پذيري لازم با تمركز ويژه به ارزش‌گذاري فرزندآوري و حمايت سازماني از سازگاري نقش مادري و كارمندي زنان شاغل برخوردارباشند.