عنوان مقاله :
ناكارآمدي علوم انساني در دانشگاه هاي ايران بر اساس تجربه زيسته دانشجويان: يك پژوهش پديدارشناختي
عنوان به زبان ديگر :
Inefficiency of Humanities in Iranian Universities, Based on Students' Lived Experience; A Phenomenological Research
پديد آورندگان :
بهشتي، بتول دانشگاه تهران , صفائي موحد، سعيد شركت ملي نفت ايران , باقري، خسرو دانشگاه تهران
كليدواژه :
ناكارآمدي علوم انساني , دانشگاه هاي ايران , پديدارشناختي
چكيده فارسي :
حوزه علوم انساني كه از مباني فكري و فلسفي آغاز شده و تا كاربردي‌ترين دانش‌هاي مورد‌نياز بشري امتداد يافته، به عنوان يكي از زيرساخت‌هاي مهم علمي، رابطه نزديكي با مفهوم توسعه و پيشرفت دارد كه بدون در نظر گرفتن اين حوزه، مسير علم و پيشرفت كند خواهد بود. هدف اين مقاله، مطالعه تجربه زيسته دانشجويان پيرامون علل ناكارآمدي علوم انساني در دانشگاه‌هاي ايران ميباشد كه از روش پديدارشناسي و مصاحبه نيمه‌ساختاريافته استفاده شده است، مشاركت‌كنندگان پژوهش از دانشجويان دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي دانشگاه تهران و به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مصاحبه نيمه‌ساختاريافته بوده و جمع‌آوري داده‌ها در پنجاه‌وپنج مصاحبه به اشباع رسيد. يافته‌ها حاكي از آن است كه ناكارآمدي علوم انساني در گرو عدم اعتلاي دستاوردهاي علمي و پژوهشي آن، عدم توجه كافي به رشته علوم انساني در بحث سياست‌گذاري‌هاي كشوري و نبود بينش وسيع و جامع در حوزه علوم انساني است. اين موارد بيانگر وابستگي كامل علوم انساني به نهادهاي سياست‌گذار است.
چكيده لاتين :
the field of humanities has started from
intellectual and philosophical foundations and
has extended to the most practical human
needs and has a close relationship with the
concept of development and progress. The
purpose of this study is to study the life
experience of students about the causes of
inefficiency of humanities in Iranian
universities. Phenomenology and semistructured
interviews were used. The research
participants, students of the Faculty of
Psychology and Educational Sciences,
University of Tehran, were selected by
purposive sampling. The research tool was a
semi-structured interview and data collection
was saturated in fifty-five interviewees.
Findings indicate that the inefficiency of
humanities depends on the lack of promotion
of its scientific and research achievements,
insufficient attention to the field of
humanities in the discussion of national
policies and the lack of broad and
comprehensive insights in the field of
humanities. These cases indicate the complete
dependence of the humanities on policymaking
institutions.
عنوان نشريه :
سياست علم و فناوري
