كليدواژه :
سوءرفتار علمي , سلامت دانشگاهي , اخلاق پژوهش , عمل علمي خوب , روالهاي پيگيري ادعاهاي سوءرفتار علمي
چكيده فارسي :
يافتن راه‌حل براي مسئله شيوع سوءرفتارهاي علمي، اگر آن را به عنوان يك مسئله به رسميت بشناسيم، نيازمند پژوهش‌هايي از جمله انجام مطالعات تطبيقي، مشاهده و مقايسه تجربيات كشورهاي ديگر در اين رابطه است. لذا در مقاله حاضر (كه حاصل چنين پژوهشي است) مبتني بر بررسي تجربياتِ حقوقي در مجموعه‌اي از كشورها، كه برخي از آن‌ها در مهار سوءرفتارها خوشنام و برخي ديگر كمتر خوشنام هستند، استدلال مي‌شود كه قواعد و دستورالعمل‌هاي حقوقي (هرچند شرط لازم است امّا) شرط كافي را براي تحقق سلامت علمي مهيا نمي‌كند. براي رسيدن به چنين نتيجه‌اي، ناظر به پديده سوءرفتار در كشورهاي كمتر موفق، مشاهده‌اي گزارش مي‌شود كه به وجودِ پديده سوءرفتارهاي اپيدميك، و همچنين وجودِ تفاوت‌هايي در نوع مصاديق و دامنه افرادي كه در اين كشورها مرتكب سوءرفتار علمي مي‌شوند، اشاره دارد. در ادامه، سياست‌هاي حقوقي كشورهاي موفق‌تر، و دستورالعمل‌هاي وضع‌شده مرتبط با سوءرفتارهاي علمي، مورد بررسي قرار خواهند گرفت، و استدلال (و پيشبيني) مي‌شود كه با توجه به تفاوت‌هاي موجود در پديده مورد نظر در اين دو نوع كشور، به كار بستن سياست‌هاي حقوقي كشورهاي موفق، در كشورهاي كمتر موفق راهگشا نخواهند بود. در نهايت با اشاره به نمونه‌هايي از تجربياتِ كشورهاي كمتر موفق در به‌كار‌بستن قواعد حقوقي كشورهاي موفق، پيشبيني مورد نظر مورد تأييد قرار خواهد گرفت. در انتهاي مقاله، تحليلي از چرايي عدم‌موفقيت ارائه مي‌شود كه مي‌تواند محلي براي نقد و بررسي‌هاي بعدي قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Finding a solution to the problem of the
prevalence of scientific misconduct, if we
recognize it as a problem, requires
comparative studies and observation of
successful (or unsuccessful) experiences of
other countries. Therefore, in this article
based on a comparative research on legal
experiences in selected countries (some of
which are successful in dealing with scientific
misconducts and others less successful) it will
be argued that legal rules and processes do
not provide sufficient conditions for
supporting scientific integrity.
For this Purpose, firstly, by searching for
evidence of scientific misconducts in less
successful countries, found evidence that
indicate the existence of the phenomenon of
“epidemic misconduct”, as well as differences
in the type of cases and the extent of people
who commit misconducts. secondly, the
policies of more successful countries, and the
established policies related to scientific
misconduct, examined, and argued (and
predicted) that, given the differences noted
between the two countries, the application of
the legal policies of successful countries will
not work in less successful countries. Finally,
with reference to examples of the failure of
the experiences of less successful countries to
apply the legal experiences of successful
countries, the prediction confirmed. Finally,
an analysis of why the failure occurs is
provided
