مطالعة تطبيقي قواعد تفسير عبارات الحاقي و حذف شده در قراردادهاي استاندارد در حقوق ايران و انگلستان

A Comparative Study of the Rules for the Interpretation of Added and Deleted Phrases in Standard-form Contracts in Iranian and British Law

تنظيمكنندگان قراردادهاي استاندارد سعي مي‌كنند همة قيود و شروط لازم را، كه غالباً مجموعهاي از عرف‌هاي تجارتي هستند، در فرم نمونة قرارداد پيشبيني كنند. اما اين تلاش‌ها ممكن است متعاملان را اقناع نكند. آن‌ها اختيار دارند قيود و شروطي را به متن قرارداد الحاق كنند يا اگر اين قيود مفصل‌اند به صورت شروط ضميمه به قرارداد پيوست كنند. همچنين، ممكن است برخي از كلمات و عبارات قرارداد نمونه را حذف يا با عباراتي ديگر جايگزين كنند. اين اختيارات حدوث تعارض ميان متن قرارداد نمونة استاندارد و عبارات الحاقي را محتمل ميسازد كه گاه بدون حذف يكي از آن‌ها رفع تعارض ممكن نميشود. همچنين، در صورت حذف كلمه يا عبارتي از قرارداد استاندارد، اين پرسش مطرح مي‌شود كه آيا متعاملان صرفاً خواستهاند آن عبارات حذفشده جزئي از توافق نباشد يا ممكن است اين حذفيات بازخوردي معنادار داشته باشد. دادرسان، با هدف احراز قصد مشترك متعاملان، تعارض را با ترجيح عبارات الحاقي رفع ميكنند و با استفاده از كلمات حذفشده به تفسير ابهامات متن باقي‌ماندة قرارداد استاندارد ميپردازند. از آنجا كه دادگاه‌ها در اين زمينه چالش‌هايي پيش رو دارند، در اين نوشتار سعي مي‌شود نكات اختلافي يا ناگفته مطالعه و راهكار مناسب ارائه شود.

Standard-form contracts drafters try to prepare all the necessary terms and conditions, which are a set of business customs, in the contract form; however, these efforts may not satisfy the parties. They have a right to add agreed terms and conditions, which do not exist in the sample form, to the text of the contract, or, if these terms are too detailed, the clauses will be attached to the contract. They may also omit or replace some of the words and phrases in the sample contract. Such changes may lead to conflicts between the text of the standard-form contract and the supplementary phrases, which sometimes cannot be resolved without removing one of them. Also, if a word or phrase is removed from the standard-form contract, the question is whether the parties merely want the deleted phrase not to be part of the agreement or whether these omissions will provide meaningful feedback. With the aim of achieving mutual intention of the parties, the judges resolve the conflict by preferring additional phrases and interpret the ambiguities of the remaining text of the standard-form contract by using the deleted words. Since the courts face challenges in this regard, this article tries to study the differences or unconsidered points and provide an appropriate solution.