رابطه پذيرش خود و سبكهاي تصميم‌گيري با اميد به زندگي در دانش آموزان بي سرپرست و بدسرپرست

The Relationship between Self-Acceptance, Decision-Making Styles, and Hope for Life among Orphaned and Abandoned Students

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه پذيرش خود و سبكهاي تصميم گيري با اميد به زندگي در دانش آموزان بي سرپرست و بدسرپرست انجام شده است. اين پژوهش يك مطالعه توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل همه دانش آموزان بي سرپرست و بدسرپرست شهر كرمان در سال 96-1395 بود كه در مراكز بهزيستي نگهداري مي شدند. با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي 154 نفر از اين جامعه انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از مقياسهاي پذيرش خود چمبرلين و هاگا (2001)، سبكهاي تصميم گيري اسكات و بروس (1995) و اميد به زندگي اسنايدر و همكاران (1991) و براي تحليل داده ها از نرم افزار SPSS22 استفاده شده است. داده هاي گرد آوري شده با استفاده از آمار توصيفي و همبستگي پيرسون و رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه ميان پذيرش بي قيد و شرط خود با اميد به زندگي همبستگي مثبت و معنا دار و ميان پذيرش مشروط خود و اميد به زندگي همبستگي منفي و معنا دار وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد كه تنها تصميم گيري عقلاني با اميد به زندگي همبستگي مثبت و معنا دار دارد. نتايج حاصل از رگرسيون نيز نشان داد كه از ميان ابعاد پذيرش خود، بعد پذيرش بي قيد و شرط و از ميان ابعاد سبكهاي تصميم گيري همه ابعاد به جز بعد تصميم گيري اجتنابي در پيش بيني اميد به زندگي اين دانش آموزان نقش معنا دار دارد. باتوجه به نقش مهم اميد به زندگي در موفقيت و مديريت عواطف فرد، مي توان با آموزشهاي راهبردي در اين زمينه قدرت سازگاري را در دانش آموزان بي سرپرست و بدسرپرست افزايش داد.

This research set out to examine the relationship between self-acceptance, decision-making styles, and hope for life among orphaned and abandoned students. This study had a descriptive, correlational design. The statistical population of the study comprised all orphaned and abandoned students in Kerman in 2016-17 from among whom 154 adolescents were selected through random multi-stage cluster sampling method. It is noteworthy that these students were living at centers operated by the Welfare Organization. Research instruments included Unconditional Self-Acceptance Questionnaire (Chamberlain & Haaga, 2001), General Decision-making Styles Questionnaire (Scott & Bruce, 1995), and the Adult Hope Scale (Snyder et al., 1991). Pearson correlation coefficient and regression analysis were utilized to analyze the data. Results showed that there was a positive, significant correlation between unconditional self-acceptance and hope for life; whereas, a negative, significant association was observed between conditional self-acceptance and hope for life. Furthermore, only a positive, significant relationship was observed between rational decision-making and hope for life. Results of regression analysis revealed that unconditional self-acceptance and all dimensions of decision-making styles, except for avoidant decision-making style, play a significant role in predicting students’ hope for life. Considering the critical role of hope for life in individuals’ success and management of emotions, providing effective training in this field can enhance the adaptation of orphaned and abandoned students.