مطلوبيت زيستگاه رودك عسل‌خوار (Mellivora capensis) در استان كرمان

Habitat Suitability of Honey Badgers (Mellivora capensis) in Kerman Province

با تشديد كاهش تنوع زيستي و فروافت زيستگاه به واسطه تخريب و تكه تكه شدن، محققان به دنبال يافتن معيارهايي براي اولويت بندي مناطق و گسترش سطح مناطق تحت حفاظت بر پايه پراكنش و فراواني به ويژه گونه هاي شاخص هستند. رودك عسل خوار يكي از گوشتخواران متوسط جثه كشور است كه پراكندگي افروتروپيكال داشته و يكي از آخرين حد هاي پراكندگي شمالي آن به ايران مي رسد. اطلاعات پراكندگي و بوم شناختي اين گونه نه تنها در ايران بلكه در كل محدوده پراكندگي آن در دنيا اندك است. در اين مطالعه به گردآوري اطلاعات حضور اين گونه در استان كرمان و استفاده از نقاط حضور بدست آمده براي شناسايي زيستگاه هاي بالقوه و عوامل زيست، زمين و اقليمي موثر در پراكندگي گونه در كل سال پرداخته شد. ابزار مورد استفاده، الگوريتم حداكثر بي نظمي در محدوده استان كرمان بوده است. نتايج نشان داد بيش از يك پنجم مساحت استان براي زيست اين گونه از مطلوبيت برخوردار است. بخش اعظم زيستگاه هاي مطلوب گونه در نيمه غربي استان در محدوده هاي ارتفاعات بيش از 2000 متر بالاتر از سطح دريا قرار دارند. دماي سالانه پايين تر و بارندگي بيشتر براي گونه مطلوب تر بوده و با افزايش دما و افزايش خشكي از مطلوبيت زيستگاه كاسته مي شود. بررسي هاي ميداني نشان دهنده آسيب اين گونه به مناطق روستايي به ويژه مرغداري هاي مردم محلي و همچنين كندوهاي عسل است كه منجر به آن مي شود تا تعارض با جوامع انساني گونه را مورد تهديد شديد قرار دهد.

With the intensification of biodiversity decline and habitat loss due to destruction and fragmentation, scientists are looking for criteria for prioritizing wildlife habitats and expanding protected areas based on the high distribution and abundance of the species, especially indicator species. One of the Iranian middle-sized carnivores is Honey Badger with Afrotropical distribution the utmost spread of its northern dispersion reaches Iran. Its distribution and ecological information are scarce in Iran and in all its distribution range in the world. In this study, through gathering presence point data in Kerman province, potential habitats and effective biogeoclimatic parameters affecting the species distribution during the year were identified. The Maximum Entropy modeling approach was applied. According to the results, more than one-fifth of the province is suitable for the species. Most parts of the preferable habitats are in the western half of the province at an altitude of above 2000 meters above sea level. Habitats with the lower annual mean temperature and higher annual precipitation are more suitable for the species increasing annual mean temperature and dryness, the suitability of habitat decreases. Field surveys showed that damage to the poultries and beehives resulted in a high conflict between Honey Badger and local people.