پيش بيني خيانت زناشويي بر اساس عملكرد جنسي و سبك هاي عشق ورزي در زوجين

Predicting Marital Infidelity based on Sexual Function and Lovemaking Styles in Couples

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، پيشبيني خيانت زناشويي بر اساس عملكرد جنسي و سبكهاي عشقورزي در زوجين است. روش پژوهش: اين پژوهش همبستگي و جامعه آماري شامل كليه زوجهايي كه در طي دوران زناشويي با گذشت حداقل 3 سال از زندگي مشترك، حداقل يكبار تجربه خيانت (به صورت رابطه مجازي، پيامك يا تماس تلفني و رابطه جنسي) در زندگي زناشويي داشته اند و براي حل مشكلات خود به مراكز مشاوره سطح شهر تهران مراجعه كرده اند، بود كه 240 نفر از آنها به عنوان نمونه به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحلهاي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه هاي نگرش نسبت به روابط فرازناشويي ويتلي (2008)، عملكرد جنسي فرجنيا و همكاران (1393) و سبك هاي عشق ورزي استرنبرگ (1997) كه از اعتبار و پايايي قابل قبولي برخوردار بودند. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار استنباطي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره با استفاده از نرمافزار SPSS-23 بهره برده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين خيانت زناشويي و عملكرد جنسي و بين خيانت زناشويي و سبكهاي عشقورزي رابطه معنادار وجود دارد و (0/56=2R). تبيين كننده خيانت زناشويي است؛ همچنين نتايج پژوهش حاكي از آن بود عملكرد جنسي با ضريب بتاي 27/0- و سبكهاي عشقورزي با ضريب بتاي 0/16- پيشبينيكننده خيانت زناشويي است. نتيجه‌گيري: بين عشق و تداوم رابطه عاشقانه، رابطه مثبت و معني داري وجود دارد و هر چه قدر عشق و علاقه بين زوجين بيشتر باشد، آنان از تعهد و رضايتمندي بيشتري برخوردار خواهند بود.

Aim: The present study aimed to predict marital infidelity based on sexual function and lovemaking styles in couples. Method: The study was correlational and its statistical population consisted of all couples who experienced infidelity (by virtual relationship, text messages, phone calls, and sexual intercourse) during their married life at least 3 years after their marriage and visited counseling centers in Tehran to solve their problems. 240 of them were selected as the samples using the multi-stage cluster sampling method. The research instruments included the extramarital affair attitude questionnaire by Whatley (2008), the sexual function questionnaire by Farajnia et al. (2014), and the lovemaking style questionnaire by Sternberg (1997) with acceptable validity and reliability. The inferential statistics of Pearson correlation coefficient and multivariate regression in addition to SPSS-23 were used to analyze the data. Results: There was a significant relationship between marital infidelity and sexual function and also between marital infidelity and lovemaking styles (R2=0.56) that indicated marital infidelity. According to the results, sexual function with a beta coefficient of -0.27 and lovemaking styles with a beta coefficient of -0.16 predicted marital infidelity. Conclusion: There was a positive and significant relationship between love and the continuation of a romantic relationship, and the more love and affection were between couples, the more commitment, and satisfaction they had.