موقعيت واژه‌ي شيء در كتاب خدا

Status of the Word Shai' (Thing) in the Book of Allah

در شناخت خداوند، شناخت رابطه‌ي خدا با مخلوقات و شناخت رابطه‌ي مخلوقات با خداوند، پاره‌اي از واژه‌ها توانايي‌هاي زباني، معنايي، شناختاري و نفس الامري ويژه‌اي را دارند. يكي از اين واژه‌ها، واژه‌ي «شيء‌» است. از يك طرف، اين كلمه در شناخت عام بشري واژه‌اي آشناست و نه فقط بي‌نياز از هر تعليم و اكتساب كه هر تعليم و اكتسابي به درك آن وابسته است. از طرف ديگر، اين واژه‌ي آشنا و فراگير مي‌تواند بر همه‌ي موجودات، چه خالق و چه مخلوق، اطلاق شود؛ و نيز مي‌تواند همه‌ي مخلوقات را به يك سو برد تا از اين طريق زمينه‌ي تمايز احكام آن‌ها به يك‌باره آشكار گردد و رابطه‌ي آن‌ها با خداوند مشخص شود. در اين نوشتار تلاش شده است تا موقعيت اين واژه در كتاب خداوند به تحقيق گرفته شود. نشان داده مي‌شود كه اين واژه در شناخت‌هاي مذكور موقعيت ويژه‌اي را از آن خود كرده است.

In the knowledge of God, knowledge of God's relationship with creatures and relationship of creatures with God, some words have linguistic, semantic, cognitive and essential potentials. One of these words is "Shai". On one hand, this word is known in general human knowledge, and while it does not need any teaching and acquisition, any teaching or acquisition is dependent to the understanding of this word. On the other hand, this familiar and widespread word can be applied to all beings, the creator and the creatures; it can also place all the creatures on one side so that the ground for the distinction between their decrees would be clarified and their relationship with God specified. Present paper tries to research the status of this word in the book of God, and shows that this word has an exceptional status in the aforementioned cognition and knowledge.