درآمدي بر تفسير آيه 33 سوره مائده (محاربه)

An intrudoction to the interpretation of the verse 34 of the surah Al-Maidah (Muharebah)

آية 34 سوره مائده از محاربه و مجازات آن سخن گفته است. آيه‌اي كه در مورد گروهي ناسپاس وگستاخ نازل شده است. اگر چه واژة محاربه از حرب به معناي جنگ گرفته شده، اما از ديدگاه قرآني و فقهي، برخي ويژگي‌ها در آن لحاظ گرديده است. به‌هرحال چنانچه محارب پيش از دستگيري توبه نمايد، كيفر نمي‌بيند. البته وضع اين مجازات در راستاي تأمين اهدافي همچون پيشگيري و بازدارندگي، برقراري امنيت عمومي و اصلاح مجرم صورت گرفته است. باور بر اين‌ است كه قانونگذاركيفر در پي نابودي كرامت انساني نبوده، چرا كه اين مجازات جهت تدارك لطمه به كرامت جامعه وضع شده است. علاوه بر اين توبه واصلاح بزهكار نيز سبب سقوط كيفر بشمار آمده است، حتي در صورت اجراي كيفر نيز حرمت مسلمان بودن وي ناديده گرفته نشده است. گذشته از اين، مجازات ياد شده بنابر يك نظرية فقهي ونيز بنابر تفسيري از امام جواد7 از اساس منتفي مي‌باشد. دستاورد اين مقاله در نتيجه انعكاس يافته است.

Verse 34 of surah Al-Maidah has spoken about Muharebah and its punishment. A verse which has sent down about an impudent and disrespectful group. However the word ‘Muharebah’ is derived from the word ‘Harb’, some features has been added to it from Qur’anic and canon point of view. But if the Muhareb(the one who did Muharebah ) do penance (Tubah) before being captured, he will not be punished. Of course the situation of this punishment is based on realizing goals such as prevention, restraining, establishing public safety and to amend the criminal. It is believed that the legislator did not want to ruin human dignity, since this chastisement had been enacted to damage the dignity of the society. Additionally criminal’s penance and amend will cancel the punishment, even with punishing, his dignity as a Muslim has not been ignored. Although based on a canon theory and based on an interpretation from Imam Javad, peace be upon him, this punishment is basically canceled. The result of this article is reflected in conclusion.