كليدواژه :
خوف و رجاء در قرآن , اميد در قرآن , آيات اميدبخش قرآن , آيه هفتم سوره يونس
چكيده فارسي :
مفسران در تبيين معناي «لايرجون لقاءنا» در آيه هفتم سوره يونس احتمالات مختلفي شامل خوف، طمع، توقع و تصديق را مطرح كرده‌اند. در اين ميان«خوف» از جمله مفاهيمي استكه حمل آن بر رجاء با چالش و ابهام جدي مواجه است؛ زيرا بررسي قرائني چون معناي وضعي لغت رجاء و قرائن درون متني مبتني بر محور همنشيني نشان مي‌دهد رجاء حداقل در اين آيه به خصوص با خوف معادل نيست. مشكل ديگري كه به نحوي شامل اكثر خوانشهاي تفسيري اين آيه از جمله خوانش مورد بحث مي‌شود عدم توجه به رويكرد انگيزشي آيه در تبليغ آخرت‌گروي اميد محور، به جاي آخرت باوري استدلال محور است، نكته‌اي كه علي رغم دارا بودن مويداتي چون گزينش و چينش واژگاني آيه در تفاسير مفغول مانده و مورد بي توجهي قرار گرفته است. به عبارت ديگر در حاليكه با مطالعه تفاسير ذهن مخاطب معطوف معادباوري و تبعات ناگوار معادگريزي به عنوان يك اصل اعتقادي مي‌گردد، آيه سعي دارد پنجره ديگري غير از آنچه معاد را به عنوان يك باور و اصل اعتقادي لازم الاطاعه مي‌نماياند به روي مخاطب بگشايد و قواي ذهني او را نسبت به ظرفيت اميدبخش معاد تهييج و در يك كلام معادگرايي و نه معادباوري را ترويج نمايد. اين نوشتار با هدف تقرير و تحليل ديدگاه ناظر به معادل انگاري رجاء با خوف و همچنين طرح اين ادعا كه اين آيه به خصوص با موضوع محوري معاد در صدد ايجاد گرايش و نه بينش نسبت به حيات اخروي است به سامان رسيده است.
چكيده لاتين :
Exegetes have expressed various possibilities for illustrating the meaning of ‘they do not have a hope to meet Us’, the seventh verse of Chapter Yunus, as fear, greed, expectation and confirmation. ‘Fear’ is of the concepts which leads us to serious challenge and ambiguity in case it is rendered as hope; because investigating indications such as conventional meaning of the word raja’ and associative intertextual indications show that raja’, at least in this verse is not equal to fear. Another problem involving most exegetical readings of this verse, including the mentioned one, is distraction from the motivational approach of the verse to encourage the replacement of promising futurism with that of adductive; a notion which in spite of having some confirmations such as wording and arrangement of the verse, is neglected in the interpretations. In other words, while studying the interpretations, the audience’s mind shifts to futurism and the unpleasant consequences of rejecting hereafter as a dogma; the verse inclines to open to the audience a different window rather than what indicates hereafter as an imperative dogma; and provokes their mental powers toward the promising characteristic of hereafter; so that they rather incline to hereafter than believing in it. This article is arranged to illustrate and analyze the equalization of hope with fear and to claim that this verse, focusing on the subject of hereafter, is to create inclination and not vision towards hereafter.
