مروري بر تاثير آلايش دي اكسيد تيتانيم با فلزات بر سلول‌هاي خورشيدي حساس به مواد رنگزا

با توجه به ذخاير محدود انرژي فسيلي و افزايش سطح مصرف انرژي در جهان، ديگر نمي‌توان به منابع موجود انرژي متكي بود و بنابراين كشور‌‌هاي پيـشرفته دنيا به دنبال يافتن منابع جايگـزين براي توليد انرژي الكتريكي هستند. بدين منظور استفاده از انرژي خورشيدي با توجه به مزايايي كه دارد، مورد توجه قرار گرفته است. سلول‌‌هاي خورشيدي با روش‌‌هاي متنوع در نسل‌‌هاي مختلف توليد مي‌‌شوند. از مسائل مهم در سلول‌هاي خورشيدي بازدهي، قيمت تمام شده و پايداري آن مي‌‌باشد. سلول‌‌هاي خورشيدي نسل سوم (سلول‌‌هاي خورشيدي حساس شده به مواد رنگزا) با هزينه توليد پايين و روش توليد آسان‌‌تر در حال جايگزيني نسل‌هاي اول و دوم مي‌‌باشد. مشكل اين سلول‌‌ها بازدهي و پايداري كمتر آنها نسبت به نسل‌هاي گذشته سلول‌هاي خورشيدي مي‌‌باشد. يكي از بخش‌‌هاي مهم اين سلول‌‌ها فوتوآند بوده كه وظيفه اصلي آن جذب نور و جمع‌آوري الكترون توليد شده مي‌‌باشد. يكي از مهم‌ترين مواد مورد استفاده به‌عنوان فوتوآند TiO2 مي‌‌باشد. به منظور افزايش كارايي سلول‌‌هاي خورشيدي بايد خواص فوتوآند TiO2 بهينه شود. يكي از روش‌هاي بهينه‌سازي رفتار TiO2 استفاده از آلايش در ساختار آن مي‌‌باشد. مواد مختلفي به‌عنوان آلايش به ساختار TiO2 افزوده مي‌‌شود كه در اين مقاله مروري رفتار TiO2 آلايش شده با فلزات بررسي شده است.