بررسي رابطه بحران مالي، چرخه عمر و استراتژي هاي تجديد ساختار دارايي و مالي شركت هاي داراي بحران مالي

تجديد ساختار به مفهوم تغييرات عميق و راهبردي در شركت است كه به‌طور گسترده‌ بر فعاليت‌هاي آينده آن تأثير مي‌گذارد. لذا، ‌مطالعه حاضر به بررسي تأثير ‌‌راهبردهاي تجديد ساختار دارايي و مالي در مراحل مختلف چرخه عمر شركت‌هاي بحران‌زده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 13941384 پرداخته است. براي ‌انتخاب شركت‌هاي بحران‌زده از Zscore Toffler  استفاده شد و 406 سال شركت ‌به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. مراحل چرخه عمر شركت با استفاده از مدل جريانات نقدي ديكينسون (2007) تعيين گرديد. از مدل رگرسيون لاجيت نيز براي آزمون فرضيه‌ها استفاده شد. نتايج نشان داد متغير Q توبين فقط با راهبرد تجديد ساختار دارايي رابطه ‌منفي و معناداري دارد. متغير دارايي كل با راهبرد تجديد ساختار مديريتي رابطه مثبت و با راهبرد تجديد ساختار دارايي رابطه منفي دارد. بين متغيرهاي اهرم مالي، جريانات نقدي، سهامداران نهادي، بازده دارايي شركت و هر دو راهبرد تجديد ساختار رابطه معناداري مشاهده نشد. همچنين يافته‌ها نشان داد ‌شركت‌هاي مرحله رشد نسبت به شركت‌هاي مراحل تولد، بلوغ، احيا و افول كمتر از برنامه تجديد ساختار دارايي استفاده مي‌كنند و شركت هاي مرحله تولد نسبت به شركت‌هاي مراحل رشد، بلوغ، احيا و افول كمتر از تجديد ساختار مالي استفاده مي كنند.