ارتباط مفهوم شناسي واژه موت با تأكيد بر مؤلفه‌هاي معنايي آن در قرآن

An Investigation on the Concept of Mowt [death] with an Emphasis on Its Semantic Components in the [Holy] Qur’an

يكي از مهم‌ترين و كليدي­ترين واژ­ه ­هاي قرآن «موت» است. موت يا مرگ در منطق قرآن داراي معنا و مفهومي خاص است كه برخي از علوم را نيز تحت تأثير قرار داده است. اين واژه در بافت قرآن كريم ضمن حفظ معناي لغوي خود، با برخي مفاهيم ديگر داراي يك پيوند عميق معنايي است. اين پژوهش ضمن بررسي لغوي اين واژه در قرآن، به بررسي واژگاني مي‌پردازد كه از مؤلفه‌هاي معنايي موت به شمار مي‌روند. نفس، وصيت، احتضار، سكرات و غمرات، اجل، ملائكه و دنيا از واژگاني هستند كه با موت پيوند عميق معنايي دارند. ازاين‌رو، به بررسي اين واژگان و ارتباط معنايي آن­ها با واژه موت پرداخته مي­شود. نتيجه پژوهش نشان خواهد داد كه ارتباط معنايي ميان موت و مؤلفه‌هاي آن سبب شده تا اين واژه كاملاً تحت تأثير اين واژگان و نظام معنايي مستقر در آن قرار گيرد و داراي مفهومي متمايز و متعالي در قرآن گردد.

One of the most important and key words in the [Holy] Qur’an is “mowt”. ‘Mowt’ or death has a special meaning in the logic of Qur’an which affects some other sciences as well. While this term has its literal meaning in the context of the Holy Qur’an, it has a deep semantic relation with some other concepts. Investigating the literal meaning of this term in the Holy Qur’an, this research studies the words which are considered as the semantic components of ‘mowt’. Nafs (soul), vasiyyah (last will and testament), ehtezār (agony of death), sakarāt and gamarāt (the throes of death), ajal (the time of death), malā’ek and donyā (angels and the world) are the terms which have a deep semantic relationship with ‘mowt’. Therefore these terms are studied and their relationship with ‘mowt’ are discussed. This research shows that the semantic relation between ‘mowt’ and its components has led this word to be deeply affected by those words and their settled semantic system; it also has a distinct and transcendental concept in the [holy] Qur’an.