تحليلي زبان‌شناختي‌ـ‌تاريخي از معناي «تحريف» در قرآن و روند تحول معنايي آن پس از قرآن

A Linguistic-Historical Analysis of the Meaning of Taḥrīf in the Qurʾān, and Its Later Semantic Developments

در قرآن چهار آيه هست كه معمولا بيش از ديگر آيات براي اثبات وقوع تحريف لفظي (دست‌بُرد) در تورات مورد استناد قرار مي‌گيرند؛ به اين دليل كه در آنها فعل «يحرّفون» صراحتا در ارتباط با يهوديان به كار رفته است. در سال‌هاي اخير برخي محققان كوشيده‌اند با مداقه در اين آيات نشان دهند كه استنباط چنين انگاره‌اي از اين آيات ممكن نيست؛ بااين‌حال، هنوز پژوهش روشمند و منسجمي بر اساس اصول زبان‌شناسي تاريخي صورت نگرفته است تا نشان دهد كه معنا و مدلول اين آيات دقيقا چيست و چقدر مي‌توان آنها را دال بر وقوع تحريف لفظي در تورات دانست. اين پژوهش با تمركز بر اين آيات، ابتدا به پژوهش ريشه‌شناختي كلمۀ «تحريف» در زبان عربي و ساير زبان‌هاي سامي مي‌پردازد و سپس با بررسي معناشناختي آيات تحريف به اين نتيجه مي‌رسد كه اساسا نه در لغت و نه در شبكۀ معنايي قرآن اين واژه به معناي «دست‌بُرد در متن» نيست؛ بلكه تنها به معناي «تحريف معنوي» يا اصطلاحا «معناگرداني» است. در ادامه، با كاوش در كهن‌ترين متون جدلي مسيحي‌ـ‌اسلامي تلاش مي‌شود راهي به فهم چگونگي تحول معنايي اصطلاح تحريف از «معناگرداني» به «دست‌برد» يافت شود.

Four Quranic verses in which the term “yoḥarrifuna” has occurred are most cited to prove the textual distortion of the Bible. Some scholars, however, tend to see these verses as referring to something other than textual corruption of the Bible, yet no one has still conducted a systematic research to determine the clear meaning of these verses and their relation to the idea of Biblical falsification. After a philological survey on the meaning of Taḥrīf in Arabic and other Semitic languages, this paper conducts a semantic analysis of these verses and shows that neither lexically nor in the semantic grid of the Quran this word implies textual falsification, but it simply means misinterpretation. Through a survey on the oldest Christian-Muslim polemics it is shown that how the meaning of the word underwent a shift from misinterpretation to textual falsification. After a philological survey on the meaning of Taḥrīf in Arabic and other Semitic languages, this paper conducts a semantic analysis of these verses and shows that neither lexically nor in the semantic grid of the Quran this word implies textual falsification, but it simply means misinterpretation. Through a survey on the oldest Christian-Muslim polemics it is shown that how the meaning of the word underwent a shift from misinterpretation to textual falsification.