رابطه دانش، اخلاقي پنداري و اعمال سرقت علمي دانشجويان

زمينه: : گسترش و ترويج سرقت علمي مي‌تواند خسارات جبران‌ناپذيري بر بدنۀ علمي دانشگاه‌ها و فضاي پژوهشي كشور وارد سازد. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه دانش و آگاهي، اخلاقي پنداري و انجام سوء رفتارهاي پژوهشي سرقت علمي در ميان دانشجويان انجام شد.روش: روش پژوهش توصيفي همبستگي بوده و جامعه پژوهش كليه دانشجوياني است كه در پايگاه اطلاعات علمي ايران به عنوان كاربر ثبت نام شده‌اند. روش نمونه‌گيري تصادفي ساده كه با استفاده از فرمول كوكران 344 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است. داده‌ها با استفاده از نرم افزار اس‌پي‌اس‌اس و آزمون‌هاي آماري مناسب شامل ضريب همبستگي پيرسون و همچنين آمار توصيفي ميانگين و فرواني و درصد فراوني بررسي شد.يافته‌ها: دانش كاربران در خصوص ‌ميزان آگاهي از سرقت علمي متوسط بوده و ميزان اعمال و ارتكاب نمونه‌هاي مورد پرسش كم است. دانشجويان اقدامات مطرح شده را تا حد متوسطي از نظر اخلاقي جدي مي‌دانند. بين ميزان دانش و آگاهي كاربران از سرقت علمي و اخلاقي نپنداشتن آن رابطه و همبستگي معنادار مثبت و بالايي وجود دارد. بين اخلاقي پنداشتن سرقت علمي و اعمال آن نيز، رابطه معنادار معكوس و ضعيف وجود دارد. نتيجه‌گيري: بر طبق نتايج هرچه ميزان دانش و آگاهي كاربران از سرقت علمي بيشتر باشد، تفكر اخلاقي كاربران نيز بالا مي رود و بالعكس. همچنين با بالارفتن اخلاقي نپنداشتن سرقت علمي، اعمال و ارتكاب آن نيز كاهش مي‌يابد. اين موضوع تاكيدي بر نياز به توسعه آموزشي و پرورشي دانشجويان توسط دانشگاه‌ها و موسسات آموزشي و پژوهشي در كشور است.