هوش هيجاني و جهت گيري اخلاقي در دانشجويان حسابداري

زمينه: هوش هيجاني يكي از مهمترين عامل تعيين كننده ميزان موفقيت حرفه اي و شخصي در زندگي است. در حالي كه تصميم گيري اخلاقي معياري براي اطمينان از قضاوت مي باشد. از اين رو، هدف از اين پژوهش؛ مطالعه ارتباط ميان هوش هيجاني با جهت گيري اخلاقي با دو رويكرد ايده آل گرايي و نسبي گرايي است. روش: روش پژوهش از لحاظ هدف ، كاربردي و از لحاظ گردآوري داده ها ، توصيفي - همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش دانشجويان تحصيلات تكميلي حسابداري دانشگاه آزاد اسلامي است. از اين جامعه آماري ، نمونه اي به تعداد 385 نفر به صورت تصادفي انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه استاندارد مي باشد. در پژوهش حاضر داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار ليزرل بر اساس رويكرد حداكثر راست نمايي مورد تحليل قرار گرفت. براي اندازه گيري پايايي ابزار پژوهش از معيار پايايي تركيبي و هم چنين براي اندازه گيري روايي همگرا از روش تحليل عاملي تأييدي و براي آزمون فرضيه هاي پژوهش نيز از روش مدل معادلات ساختاري بهره گرفته شده است. يافته: نتايج نشان مي دهد كه هوش هيجاني با ايده ال گرايي رابطه مثبت دارد. اما هوش هيجاني با نسبي گرايي رابطه اي معني دار ندارد. نتيجه گيري: دانشجوياني كه هوش هيجاني بالاتري دارند، ايده آل گرايي در آن ها بيشتر از نسبي گرايي مي باشد. به عبارت ديگر، توانايي در شناخت دقيق و كنترل هيجان ها مي تواند موجب تقويت اخلاق در دانشجويان حسابداري گردد.