تأثير خستگي بر پارامترهاي بيومكانيكي و بروز آسيب‌ديدگي در حركات منتخب در افراد سالم: مطالعه مروري سيستماتيك

زمينه و هدف: خستگي يكي از عواملي است كه مي‌تواند الگوهاي حركات مختلف را تحت تأثير قرار داده و ماهيت آن را از نظر بيومكانيكي تغيير دهد. با توجه به مستندات موجود مبني بر اثر خستگي در كيفيت عملكرد و افزايش پتانسيل بروز آسيب، مطالعه حاضر با هدف مروري سيستماتيك بر پژوهش‌هاي انجام‌شده در زمينه تأثير خستگي بر متغيرهاي بيومكانيكي و بروز آسيب‌ديدگي در حركات منتخب افراد سالم انجام گرفته است.مواد و روش‌ها: با جست‌وجوي مقالات مرتبط با موضوع تحقيق در بانك‌هاي اطلاعاتي معتبر و بر اساس معيارهاي از پيش تعيين‌شده درنهايت تعداد 50 مطالعه به عنوان مقالات نهايي براي مطالعه مروري حاضر انتخاب شدند.يافته‌ها: مقالات مختلف از روش‌هاي متفاوتي براي اعمال خستگي استفاده كرده‌اند. در مطالعات انجام‌گرفته گزارش شده است كه در حالت كلي خستگي مي‌تواند بر حس عمقي، هماهنگي حركت و زمان عكس‌العمل و متعاقب آن كنترل حركت، اثر منفي داشته باشد، كنترل تعادل را دچار اختلال كرده و افرد سالم را مستعد بروز آسيب كند. همچنين از خستگي به عنوان يكي از عوامل مهم افتادن و زمين خوردن نام برده مي‌شود. در گزارش‌هاي مستند‌شده، نشان داده شده است كه خستگي موجب كاهش قدرت عضلاني و در نتيجه آن كاهش دقت حس عمقي و پاسخ‌هاي عصبي‌عضلاني مي‌شود و اين تغييرات مي‌تواند خطر سقوط و زمين خوردن را به‌خصوص در افراد مسن افزايش دهد. در مورد حركات مختلف ورزشي، از خستگي به عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل اختلال و كاهش عملكرد اجراي ورزشي نام برده شده است كه سبب تغيير در الگوي حركت شده و افزايش احتمال آسيب‌ديدگي‌ها به‌خصوص آسيب‌هاي اندام تحتاني همچون آسيب ACL در حركاتي همچون پرش فرود را به همراه خواهد داشت.نتيجه‌گيري: با توجه به احتمال تأثير سطح خستگي آزمودني‌ها بر الگوي انجام حركات مختلف، در زمان جمع‌آوري داده‌ها، بايد اين پارامتر به عنوان يك عامل كنترلي در نظر گرفته شود. ضمن اينكه به دليل افزايش احتمال بروز آسيب به دنبال خستگي در افراد سالم، توجه به اين عامل حين انجام حركات مختلف از جمله حركات ورزشي امري ضروري است.