تأثير دوازده هفته تمرين شناي استقامتي بر ويژگي‌هاي ساختاري و عملكردي قلب پسران نوجوان غيرفعال

زمينه و هدف: فعاليت ورزشي نقش مهمي در ارتقاي عملكرد قلب و عروق دارد. با توجه به گرايش روزافزون كودكان و نوجوانان به رشته ورزشي شنا، هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير دوازده هفته تمرين شناي استقامتي بر ويژگي‌هاي ساختاري و عملكردي قلب نوجوانان غيرفعال بود.مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر از نوع شبه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون بود. 30 دانش‌آموز پسر غير‌فعال با دامنه سني 13 تا 15 سال، (سن 1/7±14/1 سال، قد 5/26±164/5سانتي‌متر و وزن 6/2±54/4 كيلوگرم) به صورت داوطلبانه انتخاب و سپس به طور غيرتصادفي در دوگروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودني‌هاي گروه آزمايش به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته با شدت 60 درصد ضربان قلب بيشينه تمرينات استقامتي شنا را انجام دادند. همچنين مدت هر جلسه تمريني 75 دقيقه بود. متغيرهاي ابعاد پايان دياستولي بطن چپ، ابعاد پايان سيستولي بطن چپ، ضخامت ديواره بين‌بطني، حجم ضربه‌اي، كسر تزريقي قبل و پس از پروتكل تمريني با استفاده از دستگاه اكوكارديوگرافي اندازه‌گيري شد. براي تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري شاپيروويلك، تي زوجي و تي مستقل در سطح معني‌داري 05/P 0 استفاده شد.يافته‌ها: در گروه آزمايش، پس از 12 هفته تمرين شنا افزايش معني‌داري در ميزان متغيرهاي ابعاد پايان دياستولي بطن چپ (t=2/763, P=0/02) و حجم ضربه‌اي (t=2/573, P=0/03) در مقايسه با حالت پايه (پيش‌آزمون) و گروه كنترل مشاهده شد. همچنين افزايش ضخامت ديواره بين دو بطن و كسر تزريقي از لحاظ آماري معني‌دار نبود (05/P 0). در گروه كنترل، در هيچ‌كدام از شاخص‌هاي اندازه‌گيري‌شده نسبت به حالت پايه (پيش‌آزمون) تغيير معني‌داري مشاهده نشد.نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد به نظر مي‌رسد 12 هفته تمرين شناي استقامتي از طريق افزايش پيش بار قلبي مي‌تواند اثرات مفيدي بر ابعاد پايان دياستولي بطن چپ و حجم ضربه‌اي قلب پسران نوجوان غير‌فعال داشته باشد.