مقايسه اثربخشي زوج‌درماني هيجان‌مدار و ذهن‌آگاهي مبتني بر كاهش استرس بر طلاق عاطفي زوجين

هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي زوج درماني هيجان مدار و ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس بر طلاق عاطفي زوجين بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل همراه با مرحله پيگيري 2 ماهه بود. جامعه آماري كليه زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره و خدمات روانشناختي شهر شيراز در سال 1400-1399 بودند و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تعداد 30 زوج از آنان انتخاب و در سه گروه(در گروه آزمايش زوج درماني هيجان مدار 10 زوج، در گروه آزمايش ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس 10 زوج و گروه گواه 10 زوج) جايگزين شدند. از پرسشنامه طلاق عاطفي(EDQ) گاتمن(1995) به منظور گردآوري اطلاعات استفاده شد. تجزيه ‌و تحليل داده‌ها بوسيله آزمون‌هاي آماري تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بن فروني نشان داد كه هر دو درمان مذكور در مرحله پس‌آزمون و پيگيري نسبت به گروه گواه اثربخشي معناداري بر طلاق عاطفي اعمال كردند (0.05 P). همچنين زوج درماني هيجان مدار در مقايسه با ذهن‌آگاهي مبتني بر كاهش استرس بر كاهش طلاق عاطفي مؤثرتر بود (0.05 P). بر اساس يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه زوج درماني هيجان مدار و ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس مي توانند به عنوان يك شيوه درماني براي كاهش طلاق عاطفي در مراكز درماني به كار برده شوند.