اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سرمايه روانشناختي و تفكر جنايي زندانيان شهر بوشهر

توانمندسازي روانشناختي زندانيان يكي از برنامه هاي درماني موثر در كاهش پيشگيري از تكرار جرم است. با توجه به اهميت اين موضوع مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر سرمايه روانشناختي و تفكر جنايي زندانيان شهر بوشهر انجام شد. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و طرح آن از نوع پيش آزمون پس آزمون پيگيري دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش 895 نفر از زندانيان مرد مستقر در زندان مركزي شهر بوشهر در سال 1399 بودند. 40 نفر از زندانيان به روش در دسترس انتخاب و به شيوه تصادفي ساده با استفاده از قرعه كشي در دو گروه مداخله و گواه تقسيم شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه سرمايه روانشناختي PCQ (لوتانز و همكاران، 2007) و مقياس تفكر جنايي CTS (نايت و همكاران، 2006) بودند. پس از دريافت پيش آزمون، درمان پذيرش و تعهد در 8 جلسه 90 دقيقه اي براي گروه مداخله اجرا شد و در گروه گواه در ليست انتظار قرار داشت. تحليل داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس اندازه گيري مكرر در SPSS20 انجام شد. نتايج آزمون تبعي بون فروني نشان داد نمرات مولفه هاي خودكارآمدي و خوش بيني در گروه مداخله در مرحله پس آزمون به طور معنادار افزايش يافته است (0.05 P)؛ و اين اثر افزايشي در مرحله پيگيري در مولفه خودكارآمدي معنادار باقي مانده است (0.05 P)؛ همچنين نتايج نشان داد كه نمرات تفكر جنايي در گروه آزمايش در مراحل پس آزمون و پيگيري كاهش يافته است (0.05 P). از نتايج فوق مي توان نتيجه گرفت كه درمان پذيرش و تعهد يك مداخله موثر در بهبود خودكارآمدي، خوشبيني و كاهش تفكر جنايي در زندانيان است.