تأثير نااطميناني در سياست‌هاي اقتصادي بر شدت انرژي در ايران

شدت انرژي در اقتصاد ايران همواره سير صعودي داشته است.در اين مطالعه منحصراً عامل موثر بر شدت انرژي، نااطميناني در سياست‌هاي اقتصادي فرض شده است. تعيين معيار جامعي از نااطميناني اقتصادي كه نمايانگر سطح كلي نااطميناني در اقتصاد باشد از اهميت قابل توجهي برخوردار است. براي ساخت شاخص نااطميناني در سياست‌هاي اقتصادي از نااطميناني در سياست‌هاي ارزي، پولي و مالي با استفاده از رويكرد EGARGH استفاده شده است. سپس تأثير نااطميناني در سياست‌هاي اقتصادي بر شدت انرژي با مدل خودتوضيح با وقفه‌هاي توزيعي(ARDL) در بازه زماني 13971352 برآورد شده است. نتايج برآورد نشان مي‌‌دهد كه افزايش يك درصدي در شاخص نااطميناني در سياست‌‌هاي اقتصادي در سال جاري، سال دوم و سال سوم تأثير مثبت و معناداري بر شدت انرژي دارد و اين تأثير مثبت به ترتيب برابر با 12/0، 11/0 و 06/0 درصد است. در واقع، با افزايش نااطميناني در سياست‌‌هاي اقتصادي، بنگاه‌ها براي مديريت انرژي نمي‌‌توانند برنامه‌‌ريزي كنند چون اساساً برنامه توليد آنها براي دوره‌هاي بلندمدت و ميان مدت با نااطميناني مواجه است. نتايج تحقيق نشان داد كه نااطميناني در سياست‌‌هاي اقتصادي مستقيماً در كوتاه‌‌مدت و بلندمدت تاثير مثبت و معناداري بر شدت مصرف انرژي دارد. از طرفي اثرات غيرمستقيم نااطميناني سياست‌‌هاي اقتصادي از كانال نرخ تورم، كسري بودجه و رشد اقتصادي بر شدت مصرف انرژي منفي است و اين اثرات منفي با وجود نااطميناني در سياست‌‌هاي اقتصادي تشديد مي‌‌شود. پس كاهش شدت مصرف انرژي از طريق كنترل تورم، كسري بودجه و تقويت رشد اقتصادي بيشتر مقدور است. به خاطر اينكه تاثيرگذاري اين متغيرها بر شدت مصرف انرژي بيشتر از اثرات نااطميناني اقتصاد كلان بر شدت مصرف انرژي است. طبقه‌بندي JEL: D80,Q4,E50,E62,O53 كليدواژه‌ها: نااطميناني، شدت انرژي، سياست مالي، سياست پولي، ايران