تاثير آموزش برنامه غني‌سازي رابطه زوجي بر افزايش سازگاري زناشويي زوجين داراي كودك بيش‌فعال

مقدمه: از مهمترين عوامل ايجاد ناسازگاري زناشويي، مشكلات ارتباطي زوجين است. پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثربخشي آموزش برنامه غني‌سازي رابطه زوجي بر افزايش سازگاري زناشويي زوجين داراي كودك بيش‌فعال مراجعه‌كننده به مركز تحكيم بنيان خانواده شهر يزد، انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه است. تعداد چهل نفر از زوجين مراجعه‌كننده به مركز تحكيم بنيان خانواده در شهر يزد، كه داراي كودك بيش‌فعال بودند و كمترين نمره سازگاري را از پرسشنامه سازگاري زناشويي اسپانير1976 كسب نمودند، با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. سپس گروه آزمايش به مدت هشت جلسه نود دقيقه‌اي به‌صورت هفتگي تحت آموزش گروهي قرار گرفتند. هر دو گروه، پرسشنامه سازگاري زناشويي اسپانير1976 در پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل نمودند. نتايج: يافته‌ها نشان داد كه تفاوت دو گروه در متغير رضايت96/101=Fو01/0 P و همبستگي45/73=Fو01/0 P معني‌دار است؛ بنابراين با توجه به يافته‌هاي فوق، مي‌توان نتيجه گرفت كه برنامه بهبود رابطه بر افزايش رضايت و همبستگي زوجين اثر داشته است. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان داد كه، جلسات آموزش گروهي، برنامه غني‌سازي رابطه زوجي، به‌طور معناداري، باعث افزايش سازگاري زناشويي و ابعاد مولفه رضايت، همبستگي، توافق و ابراز محبت شده است.