نقش ميانجي حساسيت به طرد در رابطه بين صفات تاريك شخصيت و آشفتگي زناشويي

مقدمه: صفات تاريك شخصيت با آشفتگي زناشويي همراه بوده ولي مكانيسم‌هاي اين ارتباط هنوز مشخص نشده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي حساسيت به طرد در رابطه‌ بين صفات تاريك شخصيت و آشفتگي زناشويي انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه‌آماري اين پژوهش را كليه متاهلين شهر رشت در تابستان 1398 تشكيل داده‌اند. دويست نفر از آنان به روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها از سنجه خودگزارش‌دهي وضعيت زناشويي تاكسون، فرم كوتاه مقياس سه صفت تاريك شخصيت و پرسشنامه حساسيت به طرد نسخه بزرگسالان استفاده شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده نيز با استفاده از تحليل همبستگي پيرسون و تحليل مسير با بهره‌گيري از نرم افزار Lisrel8.8 تجزيه و تحليل شد. نتايج: نتايج به‌دست آمده نشان ‌داد كه صفات تاريك ﻣﺎﮐﯿﺎولﮔﺮايﯽ، سايكوپاتي و خودشيفتگي و حساسيت به طرد بر آشفتگي زناشويي اثر مثبت و معني‌داري دارند. نتايج مربوط به شاخص‌هاي برازش مدل نيز نشان داد كه حساسيت به طرد مي‌تواند ميانجي روابط بين صفات تاريك شخصيت با آشفتگي زناشويي باشد. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه صفات تاريك شخصيت علاوه بر اينكه مي‌توانند عامل خطري براي آشفتگي زناشويي باشند، مي‌توانند به‌طور غيرمستقيم و با ميانجيگري حساسيت به طرد نيز بر آشفتگي زناشويي تاثير بگذارند. بنابراين برگزاري كارگاه هايي براي آشنايي با اين صفات شخصيتي ضروري مي‌باشد؛ تا افراد قبل از شروع يك رابطه، تصميمات منطقي بگيرند.