تفريح مجازي و احكام آن در فقه اسلامي

تفريح مجازي از مقول‌ه‌هاي است كه در جهان امروزي قشري عظيمي از مردمان را به سوي خود جلب كرده است، لذا با توجه به مبتلي‌به بودن آن مقتضي است كه از جنبه شرعي موردبررسي قرار گيرد. پژوهش حاضر با روش تحليلي توصيفي و با استناد به منابع كتابخانه‌اي انجام‌شده است.تفريح مجازي عبارت است از فعاليتي غير جدي به قصد سرگرمي، وقت‌گذراني يا رفع خستگي كه در فضاي غيرواقعي كه همان فضاي رايانه‌اي مي‌باشد، انجام مي‌شود. تفريح مجازي شامل بازي‌هاي رايانه‌اي و اينترنت و گفتگوهاي اينترنتي (چت كردن) مي‌باشد. در پژوهش حاضر به اين نتيجه رسيديم كه بازي‌هاي رايانه‌اي به‌طور كلي مباح است مگر اينكه به نحوي باشد كه در فقه از آنها نهي گرديده است، مانند قمار و يا باعث ضرر و زيان و مفسده در فرد گردد. در اينترنت و گفتگوهاي اينترنتي (چت كردن) نيز اصل اولي اباحه مي‌باشد مگر اينكه استفاده ناصواب از آن گردد. بنابراين استفاده تفريحي از اينترنت و ارتباط برقرار كردن با ديگران از طريق اينترنت (چت كردن) تابع نحوه استفاده اين ابزار است، لذا اگر به نحوي از اينترنت استفاده گردد كه در آن مفسده و ضرر باشد و يا به نحوي از طريق اينترنت (چت كردن) با ديگران ارتباط برقرار كند و گفتگو كند كه در فقه از آن نهي گرديده است، مانند ارتباط برقرار كردن با جنس مخالف حكم حرمت بر آن جاري مي‌گردد.