كليدواژه :
مدل‌سازي , GAIA , PROMETHEE , تابآوري , شهري , ايلام
چكيده فارسي :
شهرنشيني به‌عنوان برترين شكل سكونتگاه انساني، ارتقاي پايداري و تاب آوري آن، يك اولويت است؛ لذا مطالعات تابآوري شهري و نحوه سنجش آن در شهرها اهميت مي‌يابد. اين در حالي است كه با وجود پيشرفت هاي مهم در سال هاي اخير در اين زمينه، روش هاي موجود براي اندازه گيري تابآوري شهري، تنها به تحليل آن براي اختلالات خاص، يا از منظر تاب آوري مهندسي بوده است. بر اساس ضرورت موضوع اين پژوهش با استفاده از مدل‌سازي PROMETHEE ابتدا اقدام به شناخت مباني مديريت بحران ناشي از زلزله نموده و در مرحله بعد به تحليل آماري شهر ايلام پرداخته است. لازم به ذكر است پژوهش حاضر داراي رويكرد توسعه اي – كاربردي و روش تحقيق تركيبي از روش هاي (توصيفي، تحليلي، كتابخانه‌اي و ميداني) است. همچنين جهت تحليل و ترسيم از نرم افزارهاي GRAFER، EQS، EXCEL و ArcGIS، VPLS و AMOS-SPSS ديگر برنامه‌هاي موردنياز استفاده گرديده است. نتايج تحقيق نشان داده است بر اساس طرح ريزي GAIA تنها نواحي 12، 3، 8، 5 و 6 بيشترين تاب آوري شهري را نسبت به ديگر نواحي دارا هستند و از نظر شاخص سازي سه معيار تأسيسات و تجهيزات، فضاي سبز و حمل‌ونقل در شهر ايلام باعث به وجود آمدن چنين فضايي گرديده است. همچنين بر اساس الگوي شبكه اي تابآوري ميزان في مثبت ناحيه 12 شهر ايلام برابر 0/81درصد و ميزان في منفي آن برابر 0/19 است. درنهايت بر اساس رتبه بندي كمي مدل PROMETHEE ناحيه 12 شهر ايلام با ميزان 0/6231 درصد تاب آورترين و ناحيه 9 شهر ايلام با ميزان 0/4306- درصد آسيب پذيرترين ناحيه شهري است.
چكيده لاتين :
The resilience of urban systems as the best form of human habitation has significant
environmental impacts, and the promotion of sustainability and resilience in cities and human
settlements is a priority. Resilience of a city and how it is measured in cities are important, but
despite the significant advances made in recent years in this field, existing methods of measuring
urban resiliency have been used for analyzing it for specific disorders, or from the perspective of
resilience engineering. Based on the necessity of this research by using PROMETHEE model, the
first step was to identify the basics of earthquake crisis management, and in the next step, the
status of Ilam was analyzed statistically. It should be noted that the current research is a
developmental-applied approach and research method is a combination of descriptive, analytical,
library, and field methods. Moreover, for the analysis and drawing, GRAFER, EQS, EXCEL and
ArcGIS, VPLS and AMOS-SPSS software and other applications were used. The results of the
research showed that, based on GAIA layout, areas 12, 3, 8, 5 and 6 are more resilient than other
areas. In terms of indexation, the three criteria of facilities and equipment, green space, and
transportation in the city of Ilam has made such areas. Based on a resilient network pattern, the
phi positive for area 12 of Ilam is 0.81% and the phi negative is 19/0. Finally, based on the
quantitative ranking of the PROMETHEE model, area 12 of Ilam with 0/6231 percent of
resilience is the most resilient area and area 9 Ilam with -0/4306 percent of resilience is the most
vulnerable urban area.
