مؤلفه‌هاي زيبايي‌شناسي استعاره در سبك قرآن مطالعه موردي سوره‌هاي يوسف، كهف و طه

قرآن كريم محور بسياري از پژوهش هاي ادبي، ديني و ... به ويژه در زبان عربي است و زبان عربي اصالت و اعتبار خود را وامدار آن است؛ چنان‌كه اين كتاب عظيم بزرگ‌ترين انگيزة تأليف علوم بلاغي بوده است. جنبة ادبي و بلاغي قرآن، ابزاري در بيان مقاصد ديني و اصلاحي است؛ چرا كه تنها با همين ابزار مي‌توان قفل دل‌ها را گشود و حقايق ديني را به نحو قانع‌كننده و مؤثري به مخاطب القا نمود. قرآن كريم در سطح بسيار بالايي از سبك‌هاي بياني گوناگون بهره جسته است؛ به طوري كه در ادبيات عربي پيش از نزول قرآن، چنين چيزي وجود نداشته است؛ همين امر سبب شده است كه اين كتاب آسماني از نظر اسلوب و بيان معجزه باشد و كسي نتواند با آن به رقابت يا معارضه برخيزد. از جمله سبك‌هاي مذكور، مي‌توان از استعاره ياد كرد كه قرآن كريم به صورت وافر در راستاي تبيين معاني و رسالت خود و نيز به منظور نزديك ساختن موضوع به ذهن و ادراك مخاطب از آن استفاده كرده است. اين پژوهش با روش توصيفي و تحليلي به بررسي مؤلفه‌هاي زيبايي‌شناسي استعاره در سه سورة يوسف، كهف و طه پراخته است.