روند بودجه اي و شيوه هاي تامين مالي بخش سلامت در ايران: يك پيشنهاد عملياتي

مقدمه: تخصيص بهينه منابع به بخش سلامت هميشه از مهم‌ترين تصميمات پيش روي مديران اين حوزه است. هدف از اين پژوهش، بررسي منابع بودجه تخصيص‌يافته به بخش سلامت در ايران طي برنامه ششم توسعه و ارائه پيشنهاد مشخصي براي جبران بخشي از كمبود منابع است. روش ها: اين مطالعه از نوع كاربردي بود كه با روش توصيفي انجام شد. براي گرداوري داده‌ها از روش اسنادكاوي در بازه زماني برنامه ششم توسعه (بين سال‌هاي 1396 تا 1400) استفاده شد. در پژوهش حاضر روند منابع بودجه اي بخش سلامت شامل برنامه هاي محوري سلامت (شامل پزشك خانواده و پرونده الكترونيك سلامت) و تغييرات منابع در مقايسه با تورم كل و تورم بخش بهداشت بررسي شد. داده‌ها با روش آمار توصيفي با استفاده از نرم افزار اكسل تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه به‌طور متوسط در حدود 76 درصد منابع به بخش درمان اختصاص يافته است. روند تخصيص اعتبارات اختصاصي در سال 1396 از حدود 63 درصد به 35 درصد در لايحه بودجه 1400 رسيده است. تورم بخش بهداشت و درمان از تورم كل كمتر بوده و رشد اعتبارات توانسته تورم بخش بهداشت را در سال‌هاي 1396، 1397 و 1400 جبران كند. همچنين، رشد اعتبارات از ميزان تورم كل كشور در سال هاي 1396 و 1400 بيشتر بوده است. مهم‌ترين موانع در اعتبارات تخصيص‌يافته به بخش سلامت به ترتيب شامل ناپايداري، درمان محور بودن اعتبارات، تخصيص ندادن منابع كافي، بي‌توجهي به برنامه‌هاي پزشك خانواده و پرونده الكترونيك سلامت بود. نتيجه‌گيري: براي جبران بخشي از كاستي‌هاي موجود در زمينه اعتبارات مالي و ايجاد فرصت براي برنامه هاي محوري در بخش سلامت كشور و پايداري بيشتر منابع پيشنهاد مي‌شود كه شركت تخصصي سرمايه‌گذاري سلامت براي استفاده از منابع بخش خصوصي جهت تأمين مالي پروژه هاي توجيه پذير فنيمالي و زيست محيطي تشكيل شود.