تاثير ريزپلاستيك ها بر شاخص هاي خون شناسي و بيوشيميايي در آبزيان

سالانه تقريباً 10 درصد از محصولات پلاستيكي به صورت نخاله هاي پلاستيكي وارد محيط مي شود. اين پسماندهاي پلاستيكي معمولاً تحت فرايندهاي فيزيكي، شيميايي و اشعه ماوراء بنفش به قطعات كوچك تر شكسته مي شود و در نهايت از طريق رواناب هاي سطحي وارد اكوسيستم هاي آبي مي شوند. بنابراين در سال هاي اخير، انباشت زباله هاي پلاستيكي در اكوسيستم هاي آبي به يك معضل زيست محيطي جهاني تبديل شده است. ريزپلاستيك ها و نانوپلاستيك ها ممكن است از مسير خوراكي و يا از مسير آب زا وارد بدن آبزيان شوند. ريزپلاستيك ها (MPs) ممكن است از طريق سيستم گوارشي يا آبشش جذب و سپس وارد سيستم گردش خون شوند و در همه بخش هاي بدن توزيع شوند. بنابراين قرار گرفتن در معرض ريزپلاستيك ها ممكن است منجر به بروز اختلال در هموستازي بيوشيميايي و تجمع زيستي شود. از آن جايي كه، پارامترهاي خون شناسي و بيوشيميايي آبزيان شاخص مناسبي براي ارزيابي سلامت آبزيان در مطالعات سم شناسي محيطي محسوب مي شوند. از اين رو مطالعه حاضر با هدف مرور مكانيسم انتقال ريزپلاستيك ها به بدن آبزيان، قابليت تجمع زيستي و بررسي تغيير در پارامترهاي خون شناسي و بيوشيميايي انجام شد.