بنيان‌هاي اخلاقي دولت اسلامي در انديشه رهبران انقلاب اسلامي: طراحي مدل مفهومي سياست ورزي اخلاقي

نسبت اخلاق و سياست يك از چالش‌برانگيزترين مباحث تاريخ انديشه‌ي سياسي كلاسيك و مدرن است به‌طوري‌كه باعث شكل‌گيري رويكردهاي مختلفي در تبيين نسبت مذكور شده است. اين پژوهش با هدف كاربردي كردن انديشه‌ي رهبران انقلاب اسلامي در تبيين سياست اخلاقي و دست‌يابي به مدلي مفهومي كه روايت گر و مبين انديشه ايشان است به نگارش درآمده است. اقتضائات تاريخي و معرفتي انقلاب اسلامي ايران، معيار بودن «انديشه‌ي رهبران» و فقدان خوانش اخلاقي از ساخت قدرت، اهميت و  ضرورت تبييني سازگار با پارادايم فكري رهبران انقلاب اسلامي را ايجاب كرده است. بنابراين مسئله‌ي پژوهش حاضر، چگونگي سياست ورزي اخلاقي در انديشه‌ي رهبري انقلاب اسلامي است. اين مهم با به‌كارگيري دلالت‌هاي مفهومي سياست و اخلاق با استفاده از «روش تحليل مضمون» در انديشه‌ي امام خميني (ره) و مقام معظم رهبري مطالعه گرديد. با تبيين مسئله و تحليل داده‌هاي موجود در اين پژوهش چهار راهبرد كاربردي شناسايي شد كه به اخلاقي شدن سياست ياري مي‌رساند: يك) لزوم ارجاع سياست ورزي اخلاقي به مباني پارادايمي انقلاب اسلامي؛ دو) تقويت پيوند سياست ورزي اخلاقي با اخلاق فردي؛ سه) لزوم رعايت مصالح در سياست ورزي اخلاقي؛ چهار) ارتقاي اخلاق در حد غايت دولت اسلامي.