تاب آوري در نظام اداري (ابعاد و مولفه ها)

No Title

در مسير رشد و توسعه ملي و منطقه اي براي هر كشوري، ضرورت ها، ابعاد و مفاهيم تازه و كاربردي مورد وفاق محافل علمي‌و اجراي است كه عمل بدان دركنار توجه به بستر و زيرساخت هاي مورد نياز، زمينه هاي بالندگي و مقاومت در برابر مسايل و چالش هاي دروني و بيروني را فراهم مي آورد. تاب آوري، نمونه اي از اين ابعاد جديد با تاكيد بر سازمان‌ها و نظام اداري است كه در سال هاي گذشته مورد توجه قرار گرفته است. سازمان‌هاي تاب آور، سازمان‌هايي هستند كه به دليل برنامه ريزي موثر، آمادگي و انعطاف پذيري بالايي كه در خود ايجاد مي نمايند، قادر هستند بحران‌ها را با هزينه هاي كم پشت سر بگذارند. ارتقاء تاب آوري موجب رشد افراد و به دست آوردن تفكر و مهارت هاي خودمديريتي بهتر و دانش بيشتر مي شود. در همين خصوص، با ابلاغ سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي در سال 1392 به همه دستگاه‌ها بحث تاب آوري به صورت موضوع خاص مورد توجه قرار گرفت. مفهوم تاب آوري كاملا علمي‌است ولي در ايران به خاطر شرايط نظام اداري از آن به عنوان اقتصاد مقاومتي ياد مي‌كنيم. بررسي پيشينه علمي‌اين واژه نشان مي دهد كه در دنيا اقتصادهاي تاب آور بسياري وجود دارد.

No abstract