واكاوي نقش علمي و پزشكي روحانيت در مواجهه با بيماري‌هاي فراگير در ايران؛ از برآمدن صفويه تا سقوط قاجار

تاريخ جوامع مختلف از ديرباز شاهد بروز بيماري‌هاي فراگير و بحران‌هاي زيستي مختلفي بوده است. بحران‌هايي كه در عرصه‌هاي مختلف اجتماعي حيات بشر به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم تأثيرگذار بوده و پيامدهاي مادي و معنوي گسترده‌اي را به ‌دنبال داشته است. در اين بين روحانيون و عالمان ديني نقش مؤثري را در مسئوليت‌هاي اجتماعي بر عهده داشته‌اند؛ اما آنچه در اين ميان كمتر مورد توجه قرار گرفته، فعاليت روحانيون و عالمان ديني در حوزۀ سلامت و بهداشت عمومي است. اين تحقيق با تكيه بر منابع كتابخانه‌اي و روش توصيفي ـ تحليلي در پي پاسخ به اين مسئله است كه روحانيون چه نقشي را در مواجهه با بيماري‌هاي فراگير حد فاصل ظهور سلاطين صفويه تا پايان عصر قاجار بر عهده گرفته‌اند؟ با بررسي و تحليل گزاره‌هاي تاريخي چنين مي‌‌توان استنتاج نمود كه عالمان ديني در كنار مسئوليت‌هاي ديني با اقداماتي همچون تأليف كتاب، فراگيري دانش پزشكي، معالجۀ بيماران و مشاركت در ساخت بيمارستان، به ‌نقش‌آفريني در اين دسته از بحران‌ها پرداخته‌اند.