نقش توانمندسازي در تبيين توسعه پايدار (موردمطالعه: دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه تهران)

توسعه پايدار جرياني پيچيده و چندبعدي بوده و دربرگيرنده عرصه هاي زيست‌محيطي، اقتصادي، اجتماعي و سياسي است، به‌نحوي‌كه اين ابعاد با يكديگر در تعامل و ارتباط متقابل هستند. عوامل متعددي در فراگرد توسعه پايدار نقش‌آفريني كرده و قادرند جريان توسعه را تحت تأثير قرار داده، دستيابي به آن را تسهيل و تسريع نمايند. اعتقاد بر اين است كه توانمندسازي جامعه ازجمله محورهاي اصلي توسعه پايدار به‌شمار مي‌روند. ازاين‌رو، تحقيق حاضر درصدد ارزيابي و تحليل اثرات توانمندسازي اعضاء جامعه بر تسهيل در دستيابي به توسعه پايدار است. اين پژوهش ازنظر استراتژي، مطالعه موردي، ازنظر فلسفه، اثبات‌گرا و ازنظر رويكرد، تبييني (علتمعلولي) است. مدل عملياتي پژوهش بر اساس مطالعات پيشين در داخل و خارج از كشور بنا شده است. داده هاي پژوهش از طريق پرسشنامه جمع آوري و با استفاده از تحليل همبستگي و مدل معادلات ساختاري، با به‌كارگيري نرم افزارهايSPSS و LISREL آزمون شد. جامعه آماري پژوهش شامل ۱۷۸۵۳ نفر از دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه تهران است كه در سال ۱۳۹۷ در اين دانشگاه مشغول به تحصيل بوده اند. به‌منظور گردآوري داده ها، از روش نمونه گيري طبقه اي نسبي، از ۴۵۰ دانشجوي تحصيلات تكميلي نظرسنجي به‌عمل آمد است. بر مبناي تجزيه‌وتحليل مسير انجام شده، مشخص شد كه توانمندسازي اعضاء جامعه از منظر اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، سياسي و روانشناختي در دستيابي به توسعه پايدار از جنبه‌هاي اقتصادي، اجتماعي، سياسي و زيست‌محيطي نقش‌آفريني مي‌كند.