برساخت سويه‌هاي اجتماعي حاشيه‌نشيني و شناسايي آسيب‌هاي زيست پذيري شهرستان هويزه با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي

اسكان غيررسمي شكل رايج رشد شهري در اكثر كشورهاي در حال توسعه است و شكلي از نحوه زيست كه نه شهرنشين اند و نه روستانشين را سامان داده اند. براين اساس هدف پژوهش حاضر بررسي فرآيند شكل گيري تجربه حاشيه‌نشيني در محلات حاشيه نشين شهرستان هويزه در استان خوزستان مي باشد. روش تحقيق در اين پژوهش مبتني بر روش كيفي به شــيوۀ نظريه داده بنياد و تكنيك گردآوري داده ها مصاحبه نيمه ساختاريافته و مشــاهدات ميداني مشاركتي بوده است. براي دستيابي به اهداف تحقيق 20 نفر از ســاكنان مناطق هويزه، به شــيوۀ هدفمند انتخاب شــده اند. مصاحبه ها تا رسيدن به اشباع داده ها ادامه داشتند. بعد از كدگذاري، 21 مقوله اصلي از داده ها پديدار شد. در بعد شرايط شامل (فقدان حمايت و مهارت، بي توجهي به عدالت فضايي، ضرورت تغيير فضا به تغيير اجتماعي، حس رهاشدگي، تجربه مستقيم جنگ، بسترهاي ذهني كنشگران، انتقاد تاريخي به فضاي توليدشده، و ...)، در بعد كنش تعامل (تقابل، تعارض و مقايسه، احساس استيصال در تغيير وضعيت، چرخه فقر) و در بعد پيامدها (حاشيه‌نشين شدن حاشيه نشينان، اصول حق به شهر به عنوان حلقه مفقوده، تلفيق هراس و روايت، تكنيك خودحمايتي) است كه حول يك مقوله هسته به نام (زيست لاكچري فقيرانه و بازگشت به عادت واره) شكل گرفته ا ند. همچنين طبق نتايج حاصل از تحليل فضايي، در بين مؤلفه هاي آسيب‌پذيري، آسيب‌پذيري امنيتي و روحي در اكثر مناطق هويزه وجود دارد.