بررسي 40 ساله توان امواج در بخش پرانرژي آب‌هاي سرزميني ايران در خليج فارس با استفاده از داده‌هاي باد همگون‌سازي شده و مدل‌سازي عددي

در اين پژوهش منطقه شمال خليج فارس در محدوده سواحل و جزاير تحت پوشش جمهوري اسلامي ايران، از لحاظ ميزان انرژي، جهت توزيع انرژي امواج، و پايداري اين انرژي در طول دوره زماني 40 ساله (1979 تا 2018 ميلادي) مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور از داده‌هاي 40 ساله باد همگون‌سازي شده (ERAInterim) ECMWF و داده‌هاي هيدروگرافي GEBCO به‌عنوان ورودي مدل عددي SWAN استفاده شد. در اين پژوهش هفت نقطه جهت بررسي در منطقه مورد مطالعه كه در پروژه‌هاي تحقيقاتي گذشته به‌عنوان مناطقي با انرژي زياد امواج معرفي شده بودند در نظر گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد كه در مختصات 26.70 درجه شمالي و 51.50 درجه شرقي كه تقريباً در مركز خليج فارس قرار دارد، بالاترين ميزان انرژي متوسط موج ساليانه رخ داده است. هم‌چنين جهت غالب توزيع انرژي امواج به سمت جنوب شرقي است كه اين جهت در طول سال‌هاي مختلف تغيير چشم‌گيري نداشته است. اگر چه در دهه دوم (1989 تا 1998 ميلادي) بيش‌ترين زمان در اختيار امواج در جهت غالب بوده است، اما در دهه‌هاي سوم و چهارم (1999 تا 2018 ميلادي) به‌ترتيب نسبت به دهه قبل از خود به ميزان كمي كاهش پيدا كرده‌اند. هم‌چنين مشخص شد كه دهه دوم كم‌ترين ميزان تغييرات متوسط انرژي در سال‌هاي تحت پوشش خود را دارد و ثبات انرژي ساليانه بيش‌تري در آن مشاهده مي‌شود.