مطالعه اثر رعايت اصول ارگونومي و دردهاي اسكلتي – عضلاني بر ابعاد كيفيت زندگي كاربران رايانه در شهر همدان

چكيده مقدمه: اختلالات اسكلتيعضلاني، يكي از آسيب هاي شايع ناشي از محيط كار در كاربران رايانه بوده كه، با اثرگذاري بر سلامت جسمي و روحي كاربران، سبب افت كيفيت زندگي آنان شده و متعاقباً بهره وري و راندمان كاري آن ها را كاهش خواهد داد. روش بررسي: در مطالعه توصيفيتحليلي حاضر، 150پرسشنامه نورديك بين كاربران رايانه ‌ي شهر همدان توزيع شد كه از اين ميان، تعداد110پرسشنامه ، تكميل و جمع ‌آوري گرديد. سپس، براساس معيارهاي ورود و خروج مطالعه، تعداد 60 نفر (زن (20n=) و مرد (40(n=براي بررسي هاي تكميلي انتخاب شدند. محيط كار و اختلالات اسكلتيعضلاني به عنوان متغيرهاي مستقل و ابعاد كيفيت زندگي به عنوان متغير وابسته بررسي شدند. از روش ارزيابي سريع تنش اداري (ROSA)، براي ارزيابي پوسچر كاركنان در محيط كار، از پرسشنامه SF36 براي بررسي كيفيت زندگي و از پرسشنامه نورديك جهت ارزيابي اختلالات اسكلتيعضلاني استفاده گرديد. داده هاي مطالعه، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون هاي آماريPearson Correlation Coefficient و Independent Sample ttest در سطح 0/05تحليل شدند. يافته‌ ها: نتايج نشان داد كه، تعداد 3% از كاربران مورد مطالعه در منطقه ايمن، 16% در منطقه هشدار و 78% در منطقه خطر قرار داشتند. همچنين، در زنان، گردن درد (85%) و كمردرد (75%) و در مردان، گردن درد (55%) و كمردرد (52%) شايع ترين مواضع درد بودند. نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه، ارگونومي محيط كار با بعد فيزيكي كيفيت زندگي رابطه منفي و معنا داري داشت (0/042=P و0/026=R). به‌ علاوه، اختلالات اسكلتيعضلاني با بعد سلامت عمومي رابطه منفي و معنادار (0/044=P و0/026=R) و با بعد درد كيفيت زندگي، رابطه مثبت و معنا داري (0/022=P و0/29P=) داشت. نتيجه‌ گيري: براساس يافته ‌ها، ارگونومي محيط كار بر بروز اختلالات اسكلتيعضلاني و نهايتاً سطح كيفيت زندگي كاربران رايانه در محيط‌ هاي غيراداري و خدمات رايانه ‌اي مؤثر مي‌ باشد.